De terugreis

Ook voor Molly werd gezongen!

Zaterdag, de dag om weer naar Amsterdam te vliegen. We hebben een herentijd, want het vliegtuig voor de eerste etappe naar Detroit vertrekt om 14.10 uur, waardoor we alle tijd hebben om een ontbijt te doen. Dat doen we bij St Louis Bread Company, wat uiteindelijk van dezelfde keten blijkt te zijn als waar we ons laatste ontbijt vorig jaar in Orlando hebben gegeten (bestaat toeval?). En hoe raad je het: we kregen weer de vraag "seperate or together?", zodat we ook hier voor de laatste keer deze vakantie onze geweldige vierkoppige uitvoering van "all together now" ten gehoren konden brengen, wat natuurlijk zeer gewaardeerd werd!! Daarna toch nog wat laatste aankopen, deze keer bij Marshalls, onder andere kleding voor René, de dochters van Frank en voor Simon en Dennis  keukengerei! Na probleemloos uitchecken en de tassen de auto ingepast te hebben liepen we nog tegen eenzelfde klein issue aan als vorig jaar: even wat problemen om de plek te vinden waar we de auto terug moesten brengen, maar omdat we deze keer wel ruim in de tijd zaten was er geen stress en hoefden we geen crash acties uit te halen. Alles verliep op het vliegveld van Saint Louis op rolletjes, zelfs het gewocht van de koffers was fenomenaal ingeschat: 50 lbs is het maximum gewicht wat meegnomen mocht worden, we kwamen uit op 44 (Rene), 48 (Dennis), 49 (Simon) en 49 (Frank). Het betekende dat we een flinke tijd bij de Starbucks konden bivakkeren, want Saint Louis Lambert Airport is niet bepaalt erg groot te noemen, dus nog wat shoppen, dat ging haast niet lukken. De vlucht naar Detroit duurde iets meer dan een uur, dat langer leek te duren, omdat we op de laatste rij zaten en er uit het toilet echt een ongelofelijke urine lucht kwam. Om van te kotsen bijna. Dat wordt een klachtenbriefje naar Delta.

Sfeervolle passage op Wayne County Airport in Detroit

Op Detroit waren meer winkels, maar geen van die winkels konden Dennis aan de gewenste Detroit Tigers honkbalpet helpen. Jammer maar helaas, we zullen er niet heel veel minder om slapen :-). Voordat we het vlliegtuig in stapten aten we nog bij een Mexicaans restaurant (Diego’s Mexican cantina), waar echt de meest chagrijnigste en dikste serveerster werkte die we ooit hebben meegemaakt. Ook het eten was van een bedenkelijke kwaliteit, dus op het vliegveld van Detroit hier niet je centen uitgeven. De vlucht naar Amsterdam vertrok exact op tijd, om 19.05 om precies te zijn. Inmiddels zitten we, als Dennis dit schrijft, alweer vijf uur op elkaars lip op rij 21, stoelen C, D, F en G (stoel E schijnt verdwenen te zijn) en moeten we nog drie uur voordat we in Amsterdam gaan landen. Het slotakkoord van wederom een heerlijke vakantie.