Na het drankje bij de zon besloten we nog een bezoek te brengen aan de roode baron. Gezamenlijk vertrokken wij dan ook daar heen en benaderden iets dat meer op een restaurant leek dan een bar. Er zaten ongeveer 10 mensen te eten toen wij binnenkwamen en verder waren er bijna geen klanten. Dat gaf mij mooi de kans om de muziek keuze te bepalen en, gezien het vroege tijdstip, ging ik voor diverse soul klassiekers zoals deze. Op een gegeven ogenblik was het echter tijd om te gaan eten en we splitsten ons in drie tweetallen om dat te gaan doen.
Wij kozen voor de Vietnamees, voor mij de derde keer pas nadat ik deze keuken in 2009 in Duitsland had leren kennen. Aangezien ik maar een Vietnamees restaurant in deze buurt ken, dit in tegenstelling tot de hordes Chinese en Thaise restaurants, werd het wederom Wellcome. De zaak was bijna leeg maar wij gingen vol goede moed aan tafel zitten en kregen al snel de kaart van onze tafeldame. Aangezien we alleen complete voorgerechten zagen en geen combi zoals bij de Thai vroegen we de dame om het e.e.a. te brengen. Als hoofdgerecht ging ik deze keer voor koe en aangezien ik geen keuze kon maken vroeg ik wederom om advies, de dame beval de chili en citroengras koe aan en ik kon mij daar in vinden. Mijn tafelgenoot ging voor de eend, een keuze die ik niet nam want bij alle twee mijn Vietnamese restaurant bezoeken had ik eend gegeten. De voorgerechten kwamen en waren een feest. De man twee mini loempia’s die in het onderliggende slablad met blaadjes munt gerold moesten worden en daarna opgegeten konden worden, een kipsaté de man, een dumpling garnaal de man en tenslotte een koude rol van garnalen met rijst en munt in deeg. Alles was even goed en ik kan geen winnaar aanwijzen (nou ja als het moet de sla met munt loempiaatjes). De hoofdgerechten waren al even top en ik blijf het jammer vinden dat ik deze keuken pas sinds een jaar ken. Ach er zullen nog genoeg gelegenheden volgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten