Uiteraard moest er een dame uit het publiek meedoen |
Nummertje acht op de setlist was sunday bloody sunday in de meest indrukwekkende versie die ik ooit van dit nummer gehoord had, fantastisch gewoon. De laatste nummers waren vier toppers uit de houden jaren van U2 (1985-1990) en ik begon al aardig schor te worden van het meebrullen. De toegift eindigde tenslotte met One waarbij de eerste twee coupletten voor het publiek waren. Na afloop waren ik en mijn zwager het roerend eens, dit was het beste U2 concert dat wij ooit gezien hadden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten