 |
| Een tribunekaartje van toen |
Enkele maanden daarvoor kreeg ik op een zaterdagochtend een belletje van mijn zuster dat ze in de krant had gezien dat NU de kaartverkoop van de tunnel of love express tour was begonnen. Ik liet direct alles uit mijn handen vallen en spoedde mij naar het kantoor van de VVV bij het centraal station van Amsterdam. Het nieuws was kennelijk nog niet doorgesijpeld want er waren geen rijen en ik kon probleemloos veldkaarten kopen. Op de middag van het concert reden we dan ook naar Rotterdam en alhoewel we ruim op tijd waren vertrokken was het erg druk op de weg en kwamen we pas om zeven uur bij de Kuip aan. Toen we buiten stonden hoorden we de tonen van een Springsteen nummer. Het bleek dat de boss waar voor zijn geld gaf want strak om zeven uur was de show gestart die zo'n vier uur zou duren en waar de band alleen een break van een half uur bleek te nemen tussen de eerste en de tweede set in.
De show was een aaneenschakeling van hoogtepunten waarbij de vaste begeleiders van de boss, Clarence Clemons en de rest van de E-street band, gigantisch in vorm waren. Memorabele momenten waren Hungry heart waar het publiek het eerste couplet mocht doen (alhoewel in onze directe omgeving er weinig mensen waren die het nummer kenden), war en born in the usa die de eerste set afsloten en uiteraard klassiekers als born to run en tenth avenue freeze out. Bruce speelde zo'n drie en een half uur en ik genoot van elke seconde. Dit concert staat probleemloos bij de tien beste concerten die ik ooit gezien heb en door dat ene nieuwsberichtje herbeleefde ik die mooie juni avond uit 1988 weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten