Lumbaalpunctie

Zo gaat dat dus

In het voortgaande onderzoek bracht ik vrijdag wederom een bezoek aan het slotervaartziekenhuis, deze keer voor een lumbaal punctie. Mij was verteld dat het een dagopname was dus ik had een rugzak ingepakt met sap, snacks, koptelefoon, ereader, stripboek, t-shirt en sportbroek. Ik was overal op voorbereid. Bij de intake werd mij echter verteld dat ik na de prik een half uur moest rusten en dan weer naar huis kon, daar sta je dan met je gevulde rugzak. Ik werd naar een privé kamer gebracht en er werd mij verteld dat de arts er zo aan kwam.

Het duurde al met al toch nog flink wat uren want de zaalarts lukte het met twee pogingen niet om op de juiste plek te prikken dus ging hij zijn supervisor halen. In de tussentijd kwam zijn co-assistente bloed bij mij afnemen en daar was ze niet al te handig in. Ze begon met morsen en prikte zichzelf bij het verwijderen van de naald waardoor ze behoorlijk in paniek raakte. Er werd direct een HIV onderzoek op mijn bloed gedaan, en net zoals alles heb ik hier (gelukkig) ook geen last van. Behalve mijn balans en bewegingsproblemen ben ik echt zo gezond als een vis.

Na flink wat wachttijd, toch blij dat ik mijn rugzak bij me had, kwam de supervisor aanzetten en dat was dezelfde arts die mijn EMG had gedaan. Zij prikte probleemloos op de goede plek en in no time was het gebeurd. Ik moest van haar een uur plat op mijn rug gaan liggen omdat als ik te snel weer opstand ik 5 procent kans had op een knallende hoofdpijn de komende dagen. In de tussentijd kreeg ik koffie en een lunch geserveerd bestaande uit een prima erwtensoep, brood, fruit en beleg. Tegen half twee verliet ik het ziekenhuis weer om over twee weken terug te komen om dit onderzoek met mijn neuroloog te bespreken.