dinsdag 2 februari 2010

Een goede reden om naar Suvarnaphum te gaan


Als wij vroeger naar een concert gingen dan was het meestal uit huis of uit het werk naar de concertzaal en vervolgens genieten van de artiesten en weer naar huis vertrekken. Eventueel een hap vette kledder bij de McDonald’s of iets dergelijks naar binnen en dat was het wel. Tegenwoordig doen wij alles een beetje luxer en is een concert een goede reden om vooraf uit eten te gaan. Zo ook deze zondag. Aangezien de show uit drie acts bestond en zelfs het voorprogramma er goed uit zag besloten wij vroeg aan tafel te gaan om op tijd (19:30) aanwezig te zijn voor het voorprogramma. De traditionele afspraak plek is bij mij thuis als enige vrijgezel van de groep en we kiezen dan meestal voor ons favoriete Thaise restaurant Suvarnaphum. Toen ik de website opzocht voor het telefoonnummer om te reserveren zag ik dat eigenaresse Mem haar zaak in december 2003 geopend had, dat is dus ruim 6 jaar geleden. Ik kan me nog herinneren dat ze achter de bar van de Mekhong River stond en ons vertelde dat zij een restaurant ging openen. De tijd schiet echt voorbij.

Terug naar nu en de maaltijd deze avond. Van de vijf concertgangers kwamen er zes opdagen voor het eten. Op het laatste moment was er nog een kaartje gekocht voor de vrouw van een van en ons en zo hadden we ook iemand bij ons die voor het eerst van de genoegens van Suvarnaphum mocht gaan genieten. Er waren enige nieuwe specialiteiten te krijgen en ik bestelde er daar een van, lam. Een prima keuze want het was smullen geblazen. Dat vond trouwens iedereen over zijn of haar gerecht. Alles ging prima tot het dessert. Zoals gewoonlijk bestede ik een espresso maar de anderen gingen voor ijs of banaan in honing (met ijs). Mijn koffie arriveerde prompt, de rest van de desserts kwamen niet. Er werden wat excuses gemompeld maar het voedsel bleef weg. Toen na zeer lange tijd eindelijk de banaan arriveerde (zonder honing volgens een van diegenen die het gerecht bestelde) uitte iemand de historische kreet “No money, no honey”. 2 man barsten in schaterlachen uit, de rest van het gezelschap keek wat meewarig. Ondanks alle humor waren we erg laat weg en de vraag was of we het eerste voorprogramma zouden halen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten