 |
| Vooruit nog een keer |
Mijn zwager was inmiddels op komen dagen en na het vervullen van de laatste formaliteiten mocht ik het ziekenhuis dan toch echt verlaten. Op zijn vraag of hij de auto voor moest rijden antwoordde ik ontkennend want ik voelde me verschrikkelijk goed. We liepen dan ook samen naar de parkeerplaats waar zijn auto stond en vervolgens werd ik thuis afgezet. Als alles zo doorging dan verwachtte ik in no/time weer de oude te zijn want, behalve een gehechte wond in mijn rug had ik echt nergens last van. Ik stuurde dus allerlei positieve Whatsapp berichten de wereld in en begon met het lezen van de meegegeven folders.
Deze hadden het over langzaam herstellen en elke dag een stukje lopen, het gebruik van pijnstillers en nog want andere dingen maar als dit alles was dan was ik sterker dan de gemiddelde patiënt of de folders overdreven schromelijk. We zouden het de volgende dag wel zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten