 |
| Het wordt saai |
Ik bleef de hele middag tussen waken en slapen in hangen en registreerde weinig van wat er om me heen gebeurde. Het eerste wat ik me echt bewust was bezoek van mijn moeder en mijn vriendin. Ik was nog steeds heel erg duf maar wel erg blij met de visite. Mijn vriendin ruimde meteen mijn kastje leeg en stopte de spullen in de wandkast. Zij had uiteraard geen vertrouwen in het ziekenhuis voedsel (ik ook niet moet ik bekennen) en had daarom van alles en nog wat meegenomen. Ik had er geen idee van hoe lang hun bezoek duurde want ik was nog steeds half in coma maar was er wel erg blij mee. Op een gegeven ogenblik vertrokken de dames weer en legde ik mijn hoofd neer om wederom in slaap te sukkelen want hersteld was ik nog lang niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten