Deze zondag kwam een eind aan een queeste die 10 jaar geduurd heeft. In 2002 nam ik mijn toen 8 jarige nichtje mee naar een nog redelijk onbekend fenomeen, de eerste Harry Potter film in een bioscoop waar wij met vijf anderen zaten. Sinds dat jaar gaan wij trouw samen naar een nieuwe Potter film en alhoewel er het een en ander veranderd is, is het nog steeds een top ervaring. Zo begonnen we met de Nederlandse versie maar toen ze eenmaal ver genoeg was met lezen gingen we naar de Engelse versie. Onderweg haakte haar broertje aan (en nog honderdduizenden anderen zodat het tegenwoordig tijdig reserveren is anders kom je er niet in).Zondag reden we dus ruim op tijd naar de Pathé Arena en kwamen in een chaos terecht. De entree was net verbouwd tot een mini hokje met 2 kassa's,vele zelf scan automaten en een deur om verder te lopen na de tickets te hebben bemachtigd. Alleen de elektronische apparatuur was stuk en er moesten duizenden mensen naar binnen. Na een erg moeizaam half uur met veel te veel mensen op veel te weinig vierkante meters waren we dan eindelijk binnen en bewapend met popcorn, water, fris en 3d brillen betraden we de imax zaal. De reclame liep al en we kwamen midden in de green lantern trailer binnenvallen. Al snel zaten we op onze plaats en binnen de 5 minuten startte de voorstelling.
Twee en een half uur later verlieten wij de zaal na een uitstekende film. Hij was zelfs zo goed dat we niet in de gaten hadden dat we zo lang gezeten en dat is een bewijs dat de film boeit van begin tot eind. Zelfs de regen was verdwenen en het zonnetje scheen zodat we besloten nog een drankje in de frisse lucht te doen bij Jinso op het plein voordat we richting parkeergarage en auto liepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten