Sukiyaki

Een kop soep

Maandag kreeg ik een Whatsapp van een vriendin of ik die avond bij haar kwam eten. Er waren nog meer gasten en ze zou sukiyaki maken. Uiteraard zei ik ja alhoewel ik geen flauw idee had wat sukiyaki nu eigenlijk was. Het zou wel Aziatisch zijn gezien de naam en het feit dat zij wel vaker dingen uit de Aziatische keuken bereidde.

Na even googlen vond ik uit dat het een soort eenspansgerecht was van bouillon waar van alles en nog wat ingedaan werd en die aan tafel stond te borrelen. Bij aankomst bleek dit te kloppen want het gezelschap zat al aan tafel met een grote borrelden pan. In deze versie bleken garnalen, inktvis, varken en groenten te zitten. Er werden nog wat rauwe eieren in gedaan en al gauw had iedereen een bak stomende sukiyaki voor zijn neus staan. Het was, zoals altijd bij haar, weer erg lekker en na een gezellige avond keerde ik dan ook goed gevuld weer huiswaarts. Na deze avond weet in ieder geval wat ik kan verwachten als iemand mij uitnodigt om sukiyaki te komen eten.