Joe Jackson

De band

Na het eten staken we de Amstel over via de mager brug om Carré te bereiken waar we onze plekken opzochten. We zaten op rij twee in de loge met een mooie zijdelingse blik op het podium en keken recht op de piano uit waar Joe plaats zou gaan nemen.

We hoefden niet al te lang te wachten voor hij solo opkwam om de eerste nummers te spelen waarna bij Is she really going out with him een voor een de andere bandleden opkwamen tot drum, bas, en voor de eerste keer in lange tijd, gitaar opkwamen om de band compleet te maken. De vaart bleef er goed in zitten met oude nummers, nieuwe nummers en enkele covers, deze keer van Joni Mitchell en een nummer van de helaas onlangs overleden David Bowie. Veel te snel gleden er twee uur voorbij en nam de band afscheid van ons na een top avond. Ondanks dat hij de zestig inmiddels gepasseerd is kon je dat niet merken aan de energie en de kwaliteit die we gezien hadden en ik kan alleen maar hopen dat het tour bloed gauw weer gaat kriebelen zodat we binnen enkele jaren wederom van een Joe Jackson concert kunnen genieten.