 |
| Het was erg goed |
Er
was best een grote rij bij de concertzaal omdat iedereen, gezien de
aanslagen van een week geleden, gefouilleerd werd. Desondanks verliep
het bijzonder vlot en stonden we
al gauw binnen in de Ziggo dome waar we de roltrap naar de tweede
verdieping namen. Onze plaatsen bleken op de eerste rij te zijn en dat
was best wel even slikken met mijn hoogtevrees maar ik wist veilig op
mijn stoel te komen en nam plaats. We zaten vrij
recht tegenover het podium en wachten geduldig tot het voorprogramma de
avond zou openen. Stipt op tijd opende de Nederlander Ruben Hein de
avond en alhoewel het niet slecht was, was het niet waar wij op zaten te
wachten. Toen hij dan ook zijn laatste nummer
aankondigde waren we daar ook absoluut niet rouwig om want het
betekende dat Mick Hucknell snel zou komen met zijn band.
Dat
klopt want om negen uur doofden de lichten en verschenen er foto’s van
Mick op het doek en namen zijn bandleden plaats op het podium. Daarna
kwam hij binnen met een gitaar
in zijn handen en opende de show met een solo akoestische versie van
Holding back the years. Wat volgde was een stroom van nummers die over
de hele dertig jarige carrière van de band heenliepen. Het was een top
show waar we van het begin tot het einde van
genoten met voor mij toch wel als een van de hoogtepunten Night nurse.
De show werd met twee toegiften afgesloten en na If you don’t know me by
now nam de band na twee uur afscheid van een uitzinnig publiek en was
het tijd voor ons tijd om huiswaarts te keren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten