Pick-up

Dure woorden

Het was gelukkig al weer een tijdje geleden maar mijn vader moest weer een bloedtransfusie hebben en was 's ochtends door mijn zusje naar het ziekenhuis gebracht en in de middag kreeg ik een app van haar of ik hem kon ophalen. Uiteraard was dat geen probleem en toen ik tegen half acht een telefoontje van het ziekenhuis kreeg dat hij bijna klaar was reed ik dan ook richting ziekenhuis waar ik heel erg verbaasd parkeerde. een van de weinige voordelen van de Corona crisis bleek een bijna leeg parkeerterrein bij het ziekenhuis te zijn en ik hoede dus niet te zoeken naar een vrij plekje maar kon vlak bij de deur parkeren.

Eenmaal binnen was het uiteraard handen desinfecteren en en daarna naar de afdeling gaan maar uiteraard was de deur al gesloten om dit tijdstip. Voor ik echter naar de balie kon lopen verscheen mijn vader al aan de andere kant van de deur waarna deze open ging en we naar de auto liepen. Een paar minuten later leverde ik hem thuis af bij mijn, uiteraard, erg blije moeder en was er een einde gekomen aan mijn pick-up ritje.