De eerste week

Time flies

Vandaag was het een jubileum dag, mijn eerste week in het ziekenhuis. Mijn visite bestond deze keer uit mijn vriendin met een vriendin van haar waardoor mijn verzameling bloemen nog verder toenam.

Verder was het vandaag vertrek dag want de twee dames die op de afdeling lagen mochten naar huis waardoor ik alleen met een andere man overbleef als bewoner maar dat zou vast niet lang duren.
 

De zesde dag

Druk,druk,druk

Het begon steeds meer bekend te worden dat ik in het ziekenhuis lag want vandaag kreeg ik heel erg veel WhatsApp berichten hoe het er mee ging en of ik wat nodig had. Het is best wel fijn om te weten dat zo veel mensen met je meeleven.

Het enige andere dat er vandaag gebeurde was de mededeling dat ik op zondag per ambulance verplaatst zou worden per ambulance naar het AMC, de plek waar mijn operatie uitgevoerd zou worden en zo kwam er een einde aan wederom een saaie (saai is goed) dag in het hospitaal.

Dag nummer vijf

Elke dag

Vandaag was wederom een saaie dag in het ziekenhuis die drie onderbrekingen kende. In de ochtend kreeg ik een belletje van de apotheek als voorbereiding op mijn komende operatie en na de lunch kwam het artsenteam op visite.

Het bleek dat elke dinsdag niet één maar alle artsen van de afdeling een rondje over de zalen maakte en gezamenlijk maakten zij dan een praatje met de patiënten over hoe die zich voelden en wat de verwachtingen waren. De mijn was dat mijn operatie ingepland was voor de maandag om 11:00 dus nog zes dagen wachten voor het zo ver was. De laatste en leukste onderbreking van de dag was mijn dagelijkse bezoek dat deze keer uit mijn nichtje en mijn moeder bestond. Wederom was er een dag verstreken.

Keuze

De juiste

Vandaag was het kennismaken met mijn medebewoonsters op de zaal (we lagen met zijn drieën op een zaal voor vier) en daarna was het wachten op de arts om mijn behandelmethode te bespreken.

Die kwam 's middags en legde mij uit dat er twee opties waren, het plaatsen van een stent in mijn recent geblokkeerde kransslagader of een bypass waarbij ze meteen de andere twee kransslagaders meenemen waar mijn lichaam zelf een tijdelijke oplossing voor betracht had. Gezien mijn algehele lichamelijk toestand en de verwachtingen voor de toekomst was een bypass de beste keuze met als nadeel dat de operatie zwaarder was en het herstel dus langer ging duren.

De dag eindigde met een bezoek van mijn vriendin met haar dochter en zo kwam er een einde aan een nieuwe dag in het ziekenhuis. 

Verhuizen

Met bed en al

Verder stond de zondag in het teken van het verhuizen. De eerste verhuizing gebeurde toen mijn vriendin er was, er bleek een spoedgeval aan te komen en men had mijn kamer nodig waardoor ik naar een andere kamer op de verdieping moest verhuizen. Nog steeds een privé kamer maar met iets minder apparatuur want die had ik toch niet nodig.

Daar bleef het niet bij want diezelfde avond kreeg ik visite van een verpleegster die mij vertelde dat ze inmiddels ook deze kamer nodig hadden. Ik werd dan ook een verdieping verplaatst naar een reguliere zaal waar ik op een kamer met vier plekken terecht kwam om mijn verblijf voort te zetten.

Dag nummer drie

En de rest van de week ook

Vandaag was het zondag meer verschil met zaterdag was er niet. De routines waren hetzelfde, metingen, ontbijt, pillen als starter van de dag en daarna lunch, diner, metingen en pillen om de dag weer af te sluiten.

Ik had echter wel een uitje want er werden wat hartopnames genomen om de artsen te helpen om morgen een juiste keuze te maken als zij morgen mijn casus gingen bespreken in hun overleg.

Dag nummer twee

En nog niet de laatste

Vandaag was dan mijn eerste volle dag in het ziekenhuis. Dat betekende dat ik van ontbijt (inclusief metingen en pillen) tot avondeten (ook inclusief eten en pillen) meedraaide in het ziekenhuis.

Wederom kreeg ik visite van mijn vrouw en nichtje die nu een tas met kleding en spulletjes meehadden om mijn verblijf wat te veraangenamen maar verder was het een saaie dag maar daar had het medisch personeel een goed antwoord op. Saai is goed in een ziekenhuis, hoe saaier hoe beter.

Eerste avond

Bij lange na niet zo romantisch

Na het vertrek van de visite verliep de rest van de dag in sneltreinvaart. Ik kreeg mijn visje met rijst en groenten (eetbaar maar lekker was anders), een dosis aan medicatie en kon verder genieten van mijn privé kamer en dat was best wel luxe.

Na een laatste controle van bloeddruk, temperatuur en polsslag was het tijd om te gaan slapen en dat was best wel lastig met de monitor, stickers en draadjes waar ik mee volgeplakt was maar we maakten er maar het beste van.

Visite

De eerste van vele

Ik had mijn sneden brood nog niet weggewerkt of de eerste visite , van wat er heel veel werden, stond al voor mijn kiezen. Mijn vriendin en nichtje waren samen met mijn auto naar het ziekenhuis gereden en stonden voor mijn neus om te kijken hoe het met mij ging.

Ik kon ze snel gerust stellen met de mededeling dat ik gewoon een operatie ging krijgen waarvan ik zou herstellen maar dat het ten eerste even ging duren voor ik aan de beurt was. We dronken samen koffie waarbij we keken wat ik allemaal aan spullen nodig had en daarna vertrokken zij weer met een tot morgen want dan zouden zij terugkomen.
 

Voedsel

Anders

De dag was best wel rommelig verlopen en dat betekende dat iemand van de voedingsdienst langskwam om mij en een verlate lunch te geven, een ruime keuze van broodsoorten, beleg, muesli, yoghurt, fruit, melk, koffie, thee en nog veel meer dingen, en om te vragen wat ik voor het avondeten beliefde. 

Het bleek dat ik kon kiezen tussen vis, vlees, vegetarisch, diverse soorten groenten en rijst, aardappels in diverse vormen en pasta. Mijn keuze viel op rijst, kabeljauw en worteltjes voor het diner en voor nu twee sneden brood met ham en kaas met daarbij een glas halfvolle melk.