Glibberen en glijden

Dat liep bijna fout af

De tocht naar huis met de tram verliep probleemloos maar eenmaal in onze straat aangekomen begonnen de problemen. Het was werkelijk spekglad en de kast om uit te glijden, te vallen en iets te breken was waanzinnig hoog. We moesten slechts een paar honderd meter maar huis maar dat werden hele enge meters.

We schuifelden voort, hielden ons vast aan bomen, lantaarnpalen, auto's, hellen, slagbomen en alles wat we maar vast konden grijpen om zonder te vallen thuis te komen. Het stukje waar we normaal in twee minuten klaar mee waren duurde nu meer dan tien minuten en kende diverse angstige momenten maar eindelijk waren we thuis zonder te vallen en dus zonder iets te breken. De volgende keer gaan we een weer alarm toch een stuk serieuzer nemen!