Drielandenpunt

De dames

We besloten als eerste om een bezoekje te brengen aan het drielandenpunt, een plek waar ik volgens mij rond mijn negende levensjaar voor het eerst en het laatst was geweest. We (mijn  zusje en ik)  hadden toen op een scootertje een rondje gereden en dat was het wel zo'n beetje dus we gingen kijken wat er allemaal veranderd was.

De rit was wederom makkelijk met op het laatste stukje wat steile klimmetjes met veel vervelende fietsers die in de weg reden en een fel zonnetje dat het allemaal lastig maakte maar we kwamen zonder ongelukken aan de top waar de parkeerplekken klaarstonden. Geen internet bediening, geen menen maar gewoon een gleuf waar je twee euro in moest doen om de poort bij vertrek open te laten gaan. Het terrein bleek inmiddels voorzien te zijn van een labyrint, een uitkijktoren en flink wat horeca en de scooterbaan was verdwenen maar zowel het hoogste punt van Nederland als het drielandenpunt zelf was nog aanwezig.

Na een rondje en wat foto's treken we neer bij de plaatselijke horeca waar we weldra in het bezit waren van cola, water, vosjes, frietjes en bratwurst, Ik hield het semi-gezond met een stokbroodje (erg lekkere) bratwurst en een vosje maar echt gezond was het uiteraard nier, maar wel top. Daarna gingen we terug naar de auto want de dag was nog lang niet ten einde.