Sinatra

De band

We stapten de auto weer in voor bestemming nummer twee in Providence, het davol plein met haar gezellige straatjes eromheen. We kwamen met schitterend weer aan in de namiddag en parkeren was nu wel een probleem want het was overal valet parking voor klanten en de straat stond vol. Na een keer heen en weer rijden ging er echter pal voor ons iemand weg en enkele seconden later stonden we dan ook netjes, en wederom gratis, langs de stoep en nog wel vlakbij het plein.

De band bleek al bezig te zijn met het klaarzetten van hun spullen maar dat ging nog wel even duren zodat wij rustig de straten rond het plein konden verkennen. Bij terugkomst was de band nog steeds niet begonnen en wij wilden ergens wat gaan drinken maar alle tafeltjes in de buitenlucht werden gereserveerd voor eters en zover waren wij nog niet. Aangezien wij geen zin hadden om binnen te gaan zitten met het mooie weer namen wij plaats op de erg brede rand van de vijver en wachtten tot de band ging beginnen, en dat was met een niet onaardige versie van Come fly woth me, old blue eyes zou niet in zijn graf liggen tollen.