The End

Een van de cafés die nog nooit aan de beurt gekomen is in de rubriek vrijdagavond stapavond is the End. De reden is dat wij dit café zeer zelden bezoeken, er komt een merendeels jeugdig publiek (en dat redden wij echt niet meer) om gezellig te zingen, karaoke wel te verstaan en dan nog veel Thaise karaoke liedjes. Kortom niet echt ons ding. De reden dat wij er op een februari avond wel terecht kwamen was dan ook meer uit nood geboren dan uit lust.

Met de roode baron dicht, een vervelende vent in de Mekhong River en twee Thaise dames in het gezelschap was er weinig keus over en kwamen wij weer eens in The End terecht. Het was nog vroeg (11 uur) en dus leeg en koud, kennelijk wordt er op de kachel bezuinigd. Het kon de dames in ons gezelschap niet echt tegenhouden. De map met liederen werd opgehaald en keuzes werden gemaakt. Zeer snel was een van de dames terug met een microfoon en er werd een gevoelige Thaise ballade gezongen onder aanmoediging van de andere dame. Het was allemaal wel gezellig maar ik denk dat het wel weer een tijdje duurt voor wij The End opnieuw bezoeken.