Familie visite

Next

Behalve het kijken van films was er nog iets anders dat centraal stond in deze periode en dat was het ontvangen van visite.

Als een van de eersten stond de familie op het programma en dat in de personen van mijn moeder en mijn nichtje. Er waren, uiteraard, bloemen en snaai maar dat zijn bijzaken het gaat om de personen en niet om de dingen.

Gladiiator

Ging

Het kijken van films ging ondertussen onverminderd door want je kon niet zeggen dat ik iets te doen had. Deze keer was het de beurt aan Gladiator II, het vervolg op de eerste film die net geen kwart eeuw op zich had laten wachten.

 In tegenstelling tot de Joker film van gisteren was deze wel de moeite van het kijken waard alhoewel het origineel niet overtroffen werd. Enig minpuntje voor mij was het zeegevecht in het Colosseum want dat was echt te veel onzinnige cgi, zelfs voor deze film.

Bloemen

Makkelijk

Onze wall of cards kreeg al snel een uitbreiding en dat was noch een nieuwe kaart, noch een nieuwe ballon. Er werden namelijk bloemen bezorgd via Topbloemen.nl en die bleken van mijn zusje afkomstig te zijn.

Mijn vriendin voorzag ze van een mooie vaas en zette ze op een krukje neer naast de wall of cards zodat die nog wat fleuriger werd. Kortom een mooie aanvulling zodat de muur nu bestond uit kaarten, een ballon en een bos bloemen.

Joker Foliex á deux

Overslaan

De volgende film op mijn lijstje was er een waar ik niet al te veel vertrouwen in  had. Het ging om de tweede Joker film Folies á deux en die was door zowel de critici als het betalende publiek neergesabeld.

Welnu ik hield het net een half uur vol voor ik alle critici gelijk moest geven dit was absoluut niet mijn film. Ik besloot dan ook om te stoppen met kijken en heb voor iedereen maar een advies, begin er niet aan want dit is een complete tijdsverspilling!

Wall of cards

Binnenhuisarchitecte

Uiteraard hadden we alle beterschapskaarten uit het ziekenhuis meegenomen en thuis was er ook het een en ander bijgekomen. 

Nu kun je het aan mijn vriendin overlaten om de boel in te richten en dus was er al gauw een mooie oplossing voor de kaarten. Ze werden netjes op een deur geplakt en de ballon die zij voor mij had gekocht werd er bij neergezet en zo was er een mooie kaartenwand ontstaan.

Carry-on

Leuk

Gelukkig had ik nog een voorraad aan films liggen en de volgende werd carry-on, een Nextflix thriller over een TSA beambte die gevraagd wordt een oogje dicht te knijpen als iemand iets aan boord van een vliegtuig probeert te smokkelen.

Wat mij betreft een uitstekende thriller waar ik erg van genoot een een must voor de Netflix abonnee om te kijken als ie een klein beetje tijd over heeft.

AH thuisbezorgd

Top

Enkele van de restricties die ik had meegekregen uit het ziekenhuis was dat ik voorlopig geen auto mocht rijden en dat ik maximaal één kilo mocht tillen. Beide zorgden ervoor dat boodschappen doen wat lastig werd dus daar moest een oplossing voor komen.

AH thuisbezorgd to the rescue want bestellen via de app was uiterst makkelijk en als je slimme bezorgmomenten koos was het bezorgen ook niet duur. De bezorging was prima, je koos een tijdsbok van vier uur en hoe dichter dat genaderd werd hoe nauwkeuriger de bezorgtijd werd, op het einde was dat binnen de dertig minuten. Het beviel zo goed dat ik, ook als ik weer beter ben, dit blijf doen voor alle grote en zware dingen. Gemak dient de mens.

Venom the last dance

Niet goed, niet slecht

Als je zo thuis bent en je kunt niet al te veel doen dan is het maar goed dat je nog een stapeltje films hebt liggen waar je naar kunt kijken en zo ging vandaag Venom, the last dance aan.

Het derde deel alweer in de symbioot trilogie en na eerst één (Venom), daarna twee (Carnage) ging deel drie los met een hele kudde symbioten. Al met al geen onaardige film en zeker als je verplicht thuis moet zitten een prima manier om een paar uurtjes door te komen.

Oefeningen

Ik heb de set voor brakke bejaarden

Bij de vele zaken die ik vanuit het ziekenhuis mee naar huis had gekregen was ook een boekje met tips over de dingen die ik wel en niest moest doen als ik weer thuis was.

Twee pagina´s daarvan bestonden uit oefeningen die ik moest doen om weer fit te worden en vol goede moed begon ik daar dan ook aan. Wat bleek, mijn geest was er wel klaar voor maar mijn lichaam nog lang niet en zo deed ik de oefeningen bij lange na niet allemaal en met ruime pauzes tussen de oefeningen in. Dat gaat wel een paar weken duren voor ik zowel alle oefeningen kan doen zonder al te veel pauzes maar daar gaan we aan werken!

Eerste visite

Aardig

De eerste visite stond de volgende dag al voor de deur, het was onze onder buurvrouw die met een kaart en een boek mijn terugkeer kwam verwelkomen.

Ze wou in eerste instantie niet binnenkomen maar daar had mij vriendin geen oren naar dus ze moest even binnen komen om mij te zien maar daarna gunde zij mij mijn rust en vertrok weer.

Weer thuis

We zijn er weer

De tocht van de parkeerplaats naar onze woning viel best wel tegen en dat betekende dat ik de komende dagen niet al te veel zou gaan doen behalve aansterken. 

De oefeningen die ik mee gekregen hadden mochten een paar dagen wachten, bed en bank zouden de voornaamste voorwerpen zijn waar ik de dagen mee zou doorbrengen, alle andere dingen zouden wat langer mogen wachten.

Naar huis

Laatste halte

Het duurde tot na de lunch maar toen kwam eindelijk het verlossende bericht dat ik naar huis kon. Mijn vriendin en nichtje stonden een uur later aan mijn bed om mij op te halen maar we hadden nog een tussenstop te gaan voor we konden vertrekken en dat was de apotheek van het ziekenhuis want ik kreeg een flinke collectie medicijnen mee.

Ook die horde werd genomen en daarna was het richting mijn auto waar mijn nichtje achter het stuur dook om ons naar huis te brengen. Het had bijna drie weken geduurd maar ik was weer thuis waar ik aan mijn herstel kon gaan werken, iets dat ook behoorlijk wat tijd ging kosten maar waar ik alle vertrouwen in had.

De laatste loodjes

Nog ff wachten

Het enige dat nog in de weg stond voor mijn terugkeer naar huis de volgende dag was het eindoordeel van de arts, of ik genoeg hersteld was om thuis verder aan te sterken.

Iedereen ging er echter van uit dat het een wassen neus zou zijn want ik kreeg van de verpleegkundigen instructies over wat ik thuis wel en niet moest doen om een zo spoedig mogelijk herstel te bewerkstelligen en wat ik verder kon verwachten. Die nacht ging ik dan ook slapen met het idee dat dit mijn laatste nacht in het ziekenhuis zou zijn, hopelijk zou er geen teleurstelling volgen.

Bijna klaar

In zicht

Maandag was er weer volle bezetting en kwam de arts van dienst vertellen wat de plannen waren. Welnu die waren erg positief te noemen want het was de bedoeling dat ik woensdag weer naar huis mocht.

Ik moest vandaag en morgen aansterken en zo veel mogelijk bewegen en dan was er woensdag ochtend een onderzoek en bespreking en bij groen licht mocht ik het ziekenhuis verlaten.

Drains

Geen idee

Een van de dingen die bij de operatie was gebeurd was dat er drains ingebracht waren om vocht af te voeren zodat de wonden sneller zouden genezen. Mijn arts vertelde mij dat ze er vandaag uit zouden gaan en ik had geen idee wat dat betekende of wat die drains uberhaupt inhielden.

In de middag kwam zij samen met een verpleegster naar mijn bed en moest de verpleegster op haar commando de drains er uit halen terwijl ik op mijn pols blies. Ik voelde erg weinig maar na afloop kreeg ik te zien wat er uit mijn lichaam was gehaald en dat bleken twee aan elkaar vast zittende plastic tubes van zo'n tien centimeter lang te zijn en ik was dan ook heel erg verbaasd dat die er ten eerste ingepast hadden en ten tweede dat ze zo makkelijk verwijderd waren. Vervolgens werden de wonden gehecht en waren de avonturen voor de zondag achter de rug.

Terug naar de nieuwe afdeling

Daar zijn we weer

De volgende ochtend werd ik inderdaad verplaatst naar de afdeling maar waar ik eerst op de zuidzijde had gelegen kwam ik nu op de noordzijde terecht. Verschillen met de andere kant waren er niet, de kamers waren net zo luxe en het personeel net zo vriendelijk.

Veel honger had ik niet, ik was behoorlijk moe en het was weekend  dus het enige dat er vandaag gebeurde was, uiteraard, een visite van mijn vriendin en een gezamenlijk uitstapje naar de koffiehoek en zo ging er weer een dag voorbij.

Overnachting

Tweede poging

Op een gegeven ogenblik werd ik weer wakker en ik was nu een stuk helderder dan bij mijn vorig ontwaken want ik wist dat ik mijn operatie had gehad en mij op de intensive care bevond.

Onder begeleiding van mijn twee verpleegkundigen ging ik rechtop in bed zitten, iets waar zij zeer over te spreken waren en nam mijn eerste (hele kleine) maaltijd tot mij na de operatie. De dames gaven aan dat ik nog behoorlijk zwak was en daarom de rest van de dag en de nacht hier zou blijven voor ik terug naar de afdeling zou gaan.

De IC

Mijn volgende beeld

Het volgende waar ik mij van bewust werd was mijn vriendin die aan mijn bed zat en aangezien ik totaal niet bij zinnen was vroeg ik wat ze hier deed want in mijn waanideeën moest ik nog een operatie ondergaan en mocht zij hier helemaal niet zijn.

Met hulp van de twee verpleegkundigen van de Intensive Care (IC) kwam ik erachter dat het inmiddels vrijdag was en dat ik mijn operatie gisteren had gehad. Daarna nam ik afscheid van mijn vriendin want ik had nog veel meer slaap nodig als start van mijn herstel van de operatie.
 

De OK

Weinig van meegekregen

De OperatieKamer (OK) bleek niet heel erg ver van de verkoeverruimte te zijn en in no time was ik dan ook ter plekke. Er was best wel een groot team aanwezig waarvan ik mijn chirurg en anesthesiste herkende maar de rest waren onbekende die zich wel netjes voorstelden.

Ik verhuisde van mijn bed naar de operatietafel en daarna begon het zwarte gat van de narcose. Na afloop on ik in de app van het ziekenhuis zien dat de operatie ruim vier uur geduurd had en dat vond ik best wel lang.
 

De verkoeverruimte

It giet oan

Vandaag was het dan eindelijk zo ver, ik zou geopereerd worden. Aangezien ik echter pas om één uur aan de beurt was (deze operatie wordt twee maal per dag gedaan, in de ochtend en in de middag) moest ik uiteraard wachten maar dan zonder ontbijt want ik moest nuchter de operatie ingaan.

Tegen half een werd ik echter opgehaald en naar de de verkoeverruimte gebracht waar ik, en andere patiënten, voorbereid werd op onze operaties. Na zo'n dertig minuten was het zo ver en werd ik wederom verplaatst.

Druk,druk,druk

Dat kun je wel zeggen

Vandaag leek wel op mijn eerste dag in het ziekenhuis want ik bleek een ontzettend vol programma te hebben dat begon met een arts die van alles en nog wat vroeg en onderzocht om te kijken of ik problemen zou hebben met de operatie.

Daarna werd er, uiteraard, bloed geprikt, werd ik per rolstoel naar een andere afdeling vervoerd waar foto's van mijn thorax werden gemaakt en kwam er nog een anesthesist op bezoek om te kijken of ik problemen zou hebben met de verdoving. De dag eindigde tenslotte met een bezoek van de chirurg die mij ging opereren en daarmee kwam een einde aan mijn eerste dag in het AMC.
 

AMC

Stuk luxer

Het AMC bleek vele malen beter te zijn dan de VU want ik kwam op een afdeling met mooie gerenoveerde kamers terecht waar je met twee personen een kamer deelde en in plaat van een TV een iPad met streaming services en internetverbinding had.

De keuken was ook wat luxer maar er was minder keuze bij het avondeten dan in het VU, de kwaliteit van het eten was trouwens ongeveer gelijk. Kortom het was hier best wel uit te houden tot ik weer naar huis mocht.

Verhuizing

Tweede rit

Vandaag was het de dag voor de operatie en dat betekende dat ik ging verhuizen van het VU naar het AMC. Bij het ontbijt werd mij verteld dat de ambulance tegen elf uur verwacht werd en dat ik dan ook tegen die tijd klaar moest staan. Iets na elven werd de brancard voorgereden en stapte ik in met tas en ballon en werd in vlot tempo naar de ambulance gebracht. 

Het ritje naar het AMC was een stuk relaxter en een stuk minder spannend dan die van huis naar het VU maar gezien de minieme afstand duurde het niet al te lang voor we arriveerden en ik via de brancard naar mijn nieuwe plek verhuisd werd.

Bloed

Daar gingen weer een paar buisjes

Vandaag stond in het teken van mijn komende operatie a.s. donderdag en dus werden er allerlei extra onderzoeken ingepland en als eerste werden er voor de zoveelste keer wat buisjes bloed afgenomen om in het lab te controleren.

Daarna was het weer eens een hartfilmpje en wat foto's waarvoor ik met een rolstoel vervoerd werd naar een andere afdeling. We waren ons aan het voorbereiden op de wereldreis van de VU naar het AMC.
 

Nieuwe week

Wordt nog steeds gebruikt

Vandaag begon mijn tweede volle week in het ziekenhuis en inmiddels was alles behoorlijk routine geworden. Ik kende zo langzamerhand alle artsen en verpleegkundigen, alleen mijn mede kamergenoten wisselden zeer frequent.

Bij het dagelijkse bezoek van de zaalarts had ik eigenlijk maar een vraag, hoe groot was de kans dat mijn operatie wederom verplaatst zou worden. Zij stelde mij gerust met de mededeling dat bij het verschuiven van afspraken ook rekening gehouden werd of er al eerder een afspraak verplaatst was en zo was het verder een kwestie van de dag doorkomen.

Tweede weekend

Weer een weekend voorbij

Het tweede weekend in het ziekenhuis was aangebroken en net zoals in het vorige weekend draait men dan met een kleine bezetting. Dat betekende dat ik maandag pas te horen zou krijgen wat de nieuwe datum van mijn operatie zou worden dus dat was wachten.

Op zaterdag bracht mijn vriendin geen bloemen maar een mooie ballon met I love you erop die naast mijn bed kwam te hangen en op zondag kwam er een stel langs maar daar was alles wel mee gezegd voor het tweede weekend.

Uitstel

Helaas

Vandaag was de eerste dag met slecht nieuws in het ziekenhuis. Aan het einde van de middag kwam de verpleegkundige mij namelijk vertellen dat er een spoedgeval was die mijn plekje op de operatie tafel toegewezen had gekregen en ik dus op een andere tijdstip aan de beurt zou komen. En uiteraard was dat tijdstip later en niet eerder.

De eerste week

Time flies

Vandaag was het een jubileum dag, mijn eerste week in het ziekenhuis. Mijn visite bestond deze keer uit mijn vriendin met een vriendin van haar waardoor mijn verzameling bloemen nog verder toenam.

Verder was het vandaag vertrek dag want de twee dames die op de afdeling lagen mochten naar huis waardoor ik alleen met een andere man overbleef als bewoner maar dat zou vast niet lang duren.