Boete

Na mijn vakantie was het weer tijd voor mijn eerste werkdag. Die ben je dan meestal kwijt aan het kijken wat er de afgelopen periode gebeurd is en het wegwerken van alle mails die je in de vakantie periode gekregen hebt.

Nu viel mijn mailbox heel erg mee, ik had nog geen tweehonderd e-mails gekregen in de week dat ik weg geweest was dus daar was best door heen te komen. Twee van die mails waren van onze lease maatschappij Leaseplan, en waar de eerste heel ongevaarlijk was (of ik een beoordeling wilde geven van de garage waar ik mijn auto een beurt had laten geven) was de tweede minder prettig. Dat was namelijk een boete voor te hard rijden. Gelukkig viel het mee (het ging om €34) maar het is altijd zonde van het geld. Voorlopig maar weer even goed opletten op de snelweg of ik geen onopvallende auto's naast de weg zie staan.

Bezochte Amerikaanse staten

Tijdens de afgelopen Amerika vakantie kwam er op een gegeven ogenblik een discussie naar boven over hoeveel staten wij bezocht hadden in al die jaren die wij naar Amerika waren geweest. De discussie ging over zaken als telt een staat mee als je alleen op het vliegveld bent (Michigan bijvoorbeeld) geweest en wat als je alleen door een staat heen gereden bent (zoals Delaware tijdens onze 2009 vakantie).

Het hield ons wel bezig en Simon ging zelfs zover om op zijn iPad een lijstje aan te leggen met de door ons bezochte staten. Dat was natuurlijk wel een moeilijke vergelijking aangezien dit pas de derde keer was dat we met zijn vieren naar Amerika gingen, terwijl dit voor mij bijvoorbeeld mijn achtste trip naar Amerika was.

Het hield mij zelfs in zoverre bezig dat ik toen we thuis waren een eigen lijstje ging maken met door mij bezochte (en doorgereden en in gelande) staten. Ik kwam een stuk hoger uit dan ik verwachtte want ik bleek al in in 22 staten voet (of wiel) aan de grond gezet te hebben. Vervolgens zocht ik een manier om dat in beeld te brengen en al gauw vond ik een website waar je je eigen kleur gerelateerde map van Amerika kon samenstellen. Het resultaat zie je hiernaast (klik op het plaatje voor een groter beeld) en ik heb het ook op de derde pagina van mijn blog toegevoegd zodat de tekening altijd op te roepen is. Ik denk niet dat ik ooit alle staten zal bezoeken maar ik ben benieuwd wat hier in de loop der jaren nog bij gaat komen.

Weer thuis

Na een diepe slaap werd ik tegen elf uur weer wakker helemaal fris en fruitig zoals dat zo mooi heet. Uiteraard had ik gisteren na de thuiskomst niets meer gedaan en alleen mijn rugzak en tas in de huiskamer neergezet dus was de eerste taak na het ontbijt duidelijk.

De tassen werden uitgepakt en de wasmachine werd meteen aan het werk gezet om de vuile was om te toveren naar een schone was. Uiteraard had ik de koelkast netjes geleegd voordat ik vertrok dus de tweede taak op deze dag, namelijk boodschappen doen. Ook dat lukte probleemloos en ik was blij verrast met het weer. Het was niet best maar in ieder geval beter dan wat ik verwacht had gezien de weerberichten die ik in Portugal gezien had.

Toen de huishoudelijke taken uitgevoerd waren werd het tijd voor de zwaarste post vakantie klus die er is. Het uitzoeken van de foto's. Het waren er weer ruim 600 geworden (leve de digitale camera) en dat moest tot een veel kleiner stapeltje terug gebracht worden. Tenslotte lukte het om het terug te brengen tot minder dan 40 foto's en deze op facebook en mijn iPhone neer te zetten zodat ook de rest van de wereld er van kon genieten. Vandaag nog even bij mijn ouders op visite gaan en maandag weer werken, het normale leven is dan weer begonnen.

De terugreis

Vertrek hal 2

Nadat we in het hotel teruggekeerd waren hadden we nog een paar uur over die we in de lobby doorbrachten met iPad en Nook. Tegen zes uur liepen we naar de taxi standplaats (die lag vijf meter verder om de hoek van het hotel en zelfs ik vond het te ver gaan om een taxi te bestellen) eb vertrokken naar het vliegveld. Op de vraag van de chauffeur welke vertrek hal we moesten hebben kon ik alleen maar Transavia antwoorden en daar kon de goede man ook niets mee. Hij zette ons dan ook maar af bij terminal 1 en dat bleek uiteraard de verkeerde te zijn. na wat navraag waar terminal 2 was bleek deze een flink stuk verder te liggen en moesten we daar met de shuttle bus van het vliegveld heen.

Was terminal 1 al geen bruisende luchthaven, terminal 2 was nog vele malen erger. Een grote kale ruimte (waarschijnlijk vroeger dienst doend als hangar) en een rij balies dan had je het wel gehad. Oh ja en het mini barretje waar je wat te drinken en sandwiches kon kopen. Mensen begonnen zich al meteen voor de lege balie op te stellen maar wij gingen zitten met een broodje en een drankje. De rij staanders waren niet blij want het duurde heel lang voordat de balie openging. Pas toen iedereen er doorheen was liepen wij naar voren (we hadden tenslotte onze boarding passen al) en liepen vlot door. We kregen alleen wel de mededeling dat de vlucht een half uur vertraagd was.

Daarna verliep alles voorspoedig, snel door de controle, even shoppen in de ene tax free winkel en aan boord. De vlucht verliep voorspoedig en even na half twee in de nacht landden we op Schiphol. Daar werden we door de vrouw en dochter van René opgepikt (dank!) en werd ik thuis afgezet. Tegen half drie kroop ik dan ook in bed na een erg mooie week in Lissabon. Ik kan iedereen de stad van harte aanraden voor een bezoek, het is meer dan de moeite waard!

De laatste dag

De kabelbaan

Het was onze laatste dag in Lissabon maar omdat onze vlucht pas om kwart over negen 's avonds ging hadden wij nog de tijd om het een en ander te doen. Uiteraard werd ook deze dag met een ontbijtje gestart maar daarna werden de tassen in gepakt en checkten we uit aan de balie. Vervolgens gaven we onze koffers af aan de conciërge zodat we de handen vrij hadden voor onze laatste activiteiten. Voor iedere Lissabon ganger kan ik het Tiara van harte aanbevelen. Prima service, goede kamer en, het mag niet onvermeld blijven, een uitstekend ontbijt.

We vertrokken naar de wijk die speciaal voor de wereldtentoonstelling van 1998 was ingericht met veel moderne bouwwerken en het winkelcentrum Vasco Da Gama Dit was dan ook onze start maar het was stukken kleienr dan het eerder bezochte centrum en we gingen er dan ook vrij vlot doorheen. Toen we bij de foodcourt waren was ik niet echt hongerig maar René haalde zijn hart op bij Taste of Asia aan biefstuk en broccoli, laat de broccoli maar zitten. Daarna liepen we naar buiten om het terrein van de wereldtentoonstelling te gaan bekijken. Dit lag aan de waterkant met veel terrasjes en restaurants. René was ijvrig en liep het hele terrein af, ik begon nu toch wel trek te krijgen en zette me neer op het terrras van Orizon waar ik, wederom deze vakantie, vis bestelde. Deze ronde werd het zwaardvis zodat ik elke dag een andere vis heb verorberd. Terwijl ik net de laatste hap liet verdwijnen kwam René terug van zijn expeditie en namen we een taxi terug naar het hotel.

Seta pecados

Het niet volle restaurant

NA een lange wandeling kwam René vol met verhalen en zijn camera vol met foto's terug uit de bario alto. Hij was best wel moe van de klimpartijen en de lange wandeling terug naar het hotel en deed de oogjes dan ook even toe.

Nadat hij weer boven kwam drijven was het tijd om te beslissen waar we zouden gaan eten. Ik had nog een uitdaging staan om een Thai bar in Lissabon te vinden en begon dus maar eens te zoeken naar een Thais restaurant. Het bleek dat op nog geen kilometer van het hotel het beste Thaise restaurant van Lissabon gevestigd was dus de keuze viel daar op. (er waren trouwens exact twee Thaise restaurants in Lissabon). We liepen er dan ook naar toe en vonden het restaurant. Zoals je aan de foto kunt zien kostte het moeite om een plekje te vinden. Gelukkig arriveerde er na ons nog een stel zodat we niet de enige gasten waren maar daar bleef het dan ook bij. Het eten was zeker niet slecht maar haalde het niet bij mijn favoriete Thaise restaurants in Amsterdam. Daarnaast was de bediening ook nog  eens een Portugees en geen Thaise en je begrijpt, mocht ik ooit nog een keer in Lissabon komen dan ga ik hier niet meer naar toe.

Bairo alto

Het mooiste uitzicht van de stad

Het begint saai te worden maar na wederom een erg goed ontbijt werden de plannen voor vandaag gemaakt. We zouden de wijk waar we gisteren ons fado restaurant bezoek hadden gedaan gaan verkennen, Bairo alto. Dit is de hippe en trendy wijk waar alle uitgaans gelegenheden zich bevinden.

We startten met een taxirit, onverslaanbaar met de prijzen hier, naar de basiliek van estrella. Een mooie en oude kerk, dit zou echter wel onze laatste kerk zijn deze vakantie. Daarna een wandeling naar het lapa en sao bente met het parlementsgebouw gelopen. Dit was veel dalen en stijgen maar de relatief vlakke dagen maakten het allemaal weer haalbaar. 

Op weg naar de Bairo stopten we voor onze lunch bij een tentje in een mini park. Het personeel was niet al te snugger maar tenslotte waren we in het bezit van een mooie tonijnsalade met cola en een sangria. Een prettiger stop na al het klimmen en dalen. Toen kwamen we bij de bairo zelf en dat startte met het mooiste uitzicht over Lissabon dat er maar is. Een grote ruimte met bankjes die een vrij uitzicht over de stad hebben (zie de foto hiernaast). Daarna doken we de bario in en waar het eerst klimmen en dalen was werden de hellingen nu echt stijl. Met name de afdalingen gingen heel stijl en heel diep en met mijn hoogtevrees voelde ik met niet echt prettig meer. Daarom besloot ik een taxi naar het hotel terug te nemen en René ging de rest van de Bario verkennen.

Mannen met oortjes

Sinds twee dagen lopen er heel veel mannen met oortjes rond in ons hotel. Ook staat er nu politie voor de deur van het hotel. Dit viel samen met de komst van een aantal in zwart pak gehulde zwarte mannen met gezin.

Uiteraard had het een met het ander te maken want toen wij het hotel 's ochtends verlieten stonden er motor agenten en zwarte limousines voor de deur van het hotel. De zwarte mannen in de zwarte pakken stapten in de auto's en vertrokken onder begeleiding. Een van de auto's bleek echter een vlaggetje te voeren en dat deed ons vermoeden dat het diplomaten uit een Afrikaans land zouden zijn. De eerste gokjes waren uiteraard de Portugese koloniën Kaap Verdië, Mozambique en  Angola.

We vergaten het hele gebeuren en gingen de stad weer in. Toen we echter bij het parlementsgebouw kwamen, met wederom veel politie bewaking, zag René echter weer enkele van de mannen met oortjes. Deze keer had hij ook een goed beeld op de vlag. Via een Google onderzoek vond hij tenslotte uit dat het om de republiek Sao Tome ging, ook een voormalige Portugese kolonie. Inmiddels is de rust weer wedergekeerd en zijn de mannen met oortjes vertrokken maar we zaten toch even mooi in het internationale diplomatieke verkeer.

Een avond fado in O'faia

Een van de zangeressen in O'faia

Deze avond moest het er van komen, het bezoek aan een restaurant waar je ook van de fado kon genieten. We hadden zelf wat op internet gekeken en daar diverse goede tips gezien maar ik besloot aan de conciërge van het hotel te vragen wat zij kon betekenen. Zij radde ons O'faia aan en maakte meteen een reservering voor ons om half negen. Even over achtten stapten wij, in lange broek dat was een tip van de conciërge, in een taxi en gaven het restaurant als bestemming.


Dat bleek een lastige opgave te zijn want O'faia lag in een van de oudste stadswijken en behalve dat de straatjes heel erg nauw waren was het merendeel ook nog eens afgezet. Met veel gevloek, getier en zelfs eenmaal uitstappen om een andere automobilist  duidelijk te malen wat hij van hem vond, lukte het onze chauffeur toch om ons voor de deur af te zetten. We dachten eerst dat we niet op de juiste plek waren want alhoewel de naam van het restaurant op de deur stond was het een mini ruimte met een paar tafeltjes. Even verderop stond echter een gerant strak in het pak en nadat hij onze reservering had gecontroleerd gingen er twee grote deuren open en betraden wij het restaurant zelf.

De grande dame van het restaurant

Het was een niet al te grote kelder ruimte waar de tafeltjes erg dicht op elkaar geplaatst waren. Wij werden naar onze plaatsen begeleid en het was maar goed dat we gereserveerd hadden want de temt zat bomvol. We namen de kaart door en ik ging voor pata negra en zeebaars (dat maakt vier avonden vis op een rij). René ging wederom voor de eend en we bestelden er een fles wijn bij. Amuse's, voorgerecht en hoofd gerechten waren prima en de wijn was even goed. Tijdens het laatste hapje van mijn hoofdgerecht doofden de lichtten en kwamen beide gitaristen en de eerst zangeres de zaal binnen. Er werden een viertal nummers vertolkt en ik kon maar een ding zeggen, het was erg goed. Hierna kwamen er met tussenpozen eerst nog een zangers en daarna een zanger die beiden vier nummer deden. 


Ondertussen was René een dessert en ik een espresso (die zijn trouwens prima te doen in Portugal) verder en hadden we een tweede fles wijn besteld. Daarna kwam de hoofdact van de avond, de grande dame. Zij vertolkte meerdere nummers waarvan het laatste (dat over Lissabon ging) luidkeels meegezongen werd door zij die het kenden (en ook door zij die het niet kenden maar de regel Oh Lisboa snel geleerd hadden). Het was werkelijk een top avond en wij namen met dankzegging afscheid van de maître, die ondertussen een taxi terug voor ons geregeld had. Een werkelijke top avond en ik ben er nu al van overtuigd dat dit mijn beste Lissabon herrinering zal worden.

Shoppen

De sushi corner

Na wederom een rustige nacht en een uitstekende ontbijt was het tijd voor de volgende dag in Lissabon. We zouden het rustig aan doen en de cultuur even links laten liggen en dat betekende dus een bezoek aan het centro commercial Colombo, de grootste shopping mall in Lissabon.

Uiteraard namen we ons vertrouwde vervoersmiddel de taxi en stonden al vlot voor de deur van een gigantische mall. Volgens de advertenties hadden ze ruim 420 verschillende winkels. Vol goede moed gingen we naar binnen en verkenden zowel de begane grond als de eerste verdieping. Er werd niet ontzetten veel gekocht maar het was leuk om te zien. Toen we op drie hoog kwamen bleek dat de food court te zijn en in tegenstelling tot de Amerikaanse food court's was deze ten eerste ontzettend groot, meer dan 100 zaken, en waren er ten tweede ook normale restaurants met verse vis, steakhouses etc. etc. Je kon het zo gek niet bedenken of ze hadden het wel. René ging voor een Chinese wok toko maar ik had mijn oog op de sushi corner laten vallen. Hier werd de sushi vers bereid. Hoe vers, heel vers. Er werden namelijk complete zalmen ontleed en in de koelcel gedaan om er ter plekke sushi en sashimi van te bereiden. Ik koos voor een mooie sushi en sashimi mix en alhoewel het niet de kwaliteit van Orandaya haalde genoot ik er ten zeerste van. Na het eten werd er nog wat geshopt en vertrokken wij richting hotel.

River cruise

Het monument voor de zeevaarders

Na het bezoek aan de toren van Belem liepen we naar de de de aanlegsteiger van lvt want een boot reisje hoort bij een vakantie. In dit geval een cruise over de Taag van een uur die ons naar de streek bracht waar we gisteren geweest waren. Nadat we van boord gegaan waren liepen we wat rond totdat we al gauw weer in bekend gebied aankwamen.

Mijn enkels hadden het wel gehad na alle steile beklimmingen en scherpe dalingen van gisteren zodat we een terrasje opzochten voor een biertje. De korte break duurde wat langer daar de ober ons een halve liter de man gaf en die verdween niet een twee drie. Daarom was het alweer bijna tijd voor het diner geworden en wij liepen naar het plein waar wij ook de eerste avond gegeten hadden. De keus viel hier op restaurant Milano, ondanks de naam was het een standaard Portugees restaurant. Dat betekende voor mij uiteraard vis, deze keer eerst een vissoep en vervolgens een heerlijke tong en voor René deze keer een biefstuk. Deze arriveerde echter met een ei op zijn rug, iets dat ik tot nu toe alleen uit de Amerikaanse keuken kende. De biefstuk was echter wel goed van smaak maar wat aan de taaien kant. René maakte daar echter geen punt van. Toen de rekening echter onder de €30 stond (men was onze drankjes vergeten) besloten we daar de bediening niet op attent te maken onder het motto voor wat hoort wat.

Ik voelde de vorige dag nog steeds in de kuiten dus we maakten er een vroege avond van en gingen per taxi terug naar het hotel. Uiteraard nam ik een biertje in de hotel baar waar de ober ons inmiddels al goed had leren kennen en begon het blog bij te werken. René slaagde er eindelijk in het air hockey zijn wil op te leggen. Op easy was hij al onverslaanbaar maar ook op medium won hij nu met 7-0. Mij benieuwen wanneer hard gaat sneuvelen.

Belem

Het klooster van de Hyromonieten

Vandaag stond een verkenning van de wijk Belem op het programma. Na wederom een goed ontbijt werd er gekeken hoe we daar het beste konden komen daar de wijk een flink eind naar het westen lag. We zagen al gauw dat tram 15 daar kwam, maar ja met de taxi prijzen die hier gelden besloten we toch een taxi te nemen. Deze zette ons €8 later af voor de deur van de Mosteiro dos Jeronimos. Een speciaal voor de zeevaarders bestemde orde waar onder andere de tombe van Vasco de Gama te vinden is. Een erg indrukwekkend klooster en een meer dan de moeite waard zijnd bezoek.

Daarna liepen wij naar de toren van Belem, de volgende halte op onze tocht. Eerst kwamen wij echter bij het Padros dos descobrimentos, het monument voor de zeevaarders. Volgende stop was Mensagem, een mooi restaurant waar wij de lunch gebruikten.Voor mij een retour naar de Baltische tijden daar ik een voortreffelijke salade caprese had, René was ook zeer te spreken over zijn meloen met ham. Beiden een cola light erbij en we zaten rustig een uurtje op het terras met uitzicht op de Taag. Daarna vervolgden wij onze weg naar de toren van Belem, de oude wachttoren van de stad. De toren was niet al te groot maar erg indrukwekkend. Ik stapte op een hoog uit, dat vond ik wel genoeg maar René besloot helemaal naar de top door te gaan en had daar een fantastisch uitzicht over de stad. Volgens hem was de klim de moeite meer dan waard geweest.

Monte Alto

De open bar/keuken van Monte ALto 

Na een welverdiende rust in de hotelkamer was het tijd voor het avondeten.We hadden de recensie van het beste Thaise restaurant (een van de twee) van Lissabon gelezen en het lag niet al te ver van het hotel dus dat zou hem gaan worden. Het restaurant heette Sete Pecados en lag aan de andere kant van het park dat naast het hotel lag.

We liepen dus een kwartiertje die kant uit maar op het laatste moment lukte het niet helemaal meer en konden de juiste weg niet vinden, Bij het rondslenteren in de buurt zagen we Monte Alto een echt buurt restaurant en besloten daar eens te gaan kijken. Aangezien Lissabon erg fris en winderig wordt 's avonds gingen we niet op het terras zitten maar binnen (alhoewel dat ook open naar buiten was). Midden tussen de locals gingen we voor een tomatensalade en gegrilde zalm en een kebab uiteraard vergezeld van twee bier. De tomaten salade was prima (maar wat kan je verpesten aan twee tomaten wat uien en wat olie) maar de zalm met aardappeltjes en salade was perfect. Ook de kebab was goed binnen te houden en gezamenlijk gaven we dit restaurant dan ook een beter cijfer dan dat van gisteren.

Uiteraard namen we een taxi terug van het restaurant want dat is hier tenslotte maar €5 inclusief fooi. We sloten de avond af in de hotel bar waar onder het genot van bier en nootjes het blog bijgewerkt werd en iemand genadeloos op zijn flikker kreeg van zijn iPad met air hockey. Ik bedoel met 7-0 verliezen op de makkelijkste stand dat zegt iets.

Castle de Sao Jorge

De kantelen van het kasteel

Na het bezoek aan het mooiste toilet van de wereld werd er overlegd wat het volgende reisdoel zou zijn. Onze eigen wijk was sneller dan verwacht klaar en we hadden nog flink at tijd over. We besloten dan ook naar het nabijgelegen castle de Sao Jorge te gaan. Hierbij maakten we een fout. Waar we tot nu toe van boven naar benden de stad hadden doorkruist gingen we n u van beneden naar boven, en dat voelde ik behoorlijk in mijn kuiten. 

Onderweg werden er echter diverse aankopen gedaan. Uiteraard flesjes water (die hier een euro blijken te kosten) en ten tweede een cap. Waarom een cap, simpel ik was de mijne die ochtend vergeten en met het brandende zonnetje was zonder lopen geen echte optie dus voor de somma van €3.75 schafte ik een rode Portugal cap aan om de dag door te komen. Naast de aankopen bezochten we ook nog twee kerken (een kerk hoort erbij op de vakantie) waarvan vooral de tweede erg indrukwekkend was. Tenslotte arriveerden we bij het kasteel waar ik twee entree bewijzen kocht. Ik was in eerste instantie bang dat we via een redelijk hachelijke trap het kasteel in moesten maar gelukkig was dat niet het geval. De ingang lag gewoon om de hoek. Het kasteel was leuk om te zien maar wat het een echte topper maakte was het fantastische uitzicht van de kantelen over de stad en het water. Een aanrader voor iedere bezoeker.

Het was drie uur en dus lunchtijd (het ontbijt had ons een goede start geboden) maar het restaurant van het kasteel bood niet al te veel. We gingen dan ook voor een pepsi light, een pepsi cola en voor mij een baguette gerookte ham en kaas alvorens we het kasteel verlieten. De volgende halte was het grote klooster maar de route was moeilijk te vinden en ik had wel genoeg gelopen. Daarom pakten we een taxi terug naar het hotel om even uit te rusten.

The sexiest wc in the world

De rand van de stad

De volgende etappe op onze wandeling was de baxia, de oude stad die enige jaren terug in vlammen opging maar inmiddels weer helemaal herbouwd is. Het grote item van de Baxia is de lift die de bovenstad met de onderstad verbind. Niet mijn ding gezien de hoogte en René besloot solidair ook niet in te stappen. We vervolgden onze wandeling en kwamen ten langste leste uit bij het laatste grote plein dat Lissabon rijk is, het plein van de handel. Hier namen we eerst nog wat foto's aan de water rand, Lissabon staat direct in verbinding met de Atlantisch oceaan.


Het was tijd voor een plas en drank pauze en de keuze viel op Populi, de enige reden hiervoor was dat daarnaast een bord zat met the sexiest wc in the world en wie kan dat nu weerstaan.Na het bestellen van een drankje, en nee ik nam een cola want het was nog lang geen tijd voor bier, was het dan tijd om the sexiest wc in the world the bezoeken. Het bleek van dezelfde mensen te zijn die zwart wc papier maakten. Hoogtepunten waren toch wel dat de wc dame het geld via een pc inboekte, de grote gele fontein in het midden en het toilet met mooie frisse natuur geuren. Ik zou zo zeggen breng het een bezoek als je in de buurt bent. Wij gingen ondertussen weer verder Lissabon in.

De drie pleinen

Ons hotel op de achtergrond bij een van de pleinen.

Na het uitstekende ontbijt keerden we ven terug op de kamer om de stad te gaan verkennen. De planning voor dag een was om de wijk waar wij in zaten (de Baxia) te voet te gaan verkennen, volgens het hoe en waarom boekje was dat een dagtocht. We liepen vanuit het hotel via de grote winkelstraat (de vrijheidslaan) naar de drie grote pleinen die dit stadsdeel rijk is, Rossia, Figueira en Restauradores. Een prima wandeling die ons veel meer dan drie pleinen opleverde. Elk plein dat we tegenkwamen werd gekenmerkt door een groot standbeeld op een hoge zuil en een of meerdere fonteinen. Het leek Rome wel.

De shopping list voor de vakantie werd in een keer door mij voltooid op deze dag. Niet al te moeilijk daar er slechts een artikel op voorkwam, een koelkast magneet. Ik slaagde echter pas bij het derde souvenirstalletje want de ene magneet was van een nog groter kitsch gehalte dan de andere. Maar tenslotte slaagde ik en was dat vakantie onderdeel geslaagd en viel er een pak van mijn hart.

Ontbijt

De rij voor het ontbijt

Na een voor mij prima verlopen nachtrust, en een traditioneel  veel mindere nachtrust voor René werd ik na rond kwart over 9 wakker. René was, ook normaal, uiteraard al eerder wakker en was in de badkamer toen ik er uit kwam.

Na een vlotte douche en de andere ochtend rituelen was het tijd om naar beneden te gaan, het ontbijt was tenslotte al om half elf afgelopen. Toen wij beneden aankwamen zag ik een, voor mij, unieke gebeurtenis, er stond een rij voor de ontbijtzaal. Gelukkig zat er redelijk schot in en al gauw stonden we vooraan de rij. Met een vriendelijk Buena dia werden we begroet. De tafeltjes voor twee bleken echter te zeer in trek te zijn en dus werd er een viertje in twee tweetjes veranderd. We werden netjes naar ons tafeltje begeleid en konden vervolgens voor ons zelf gaan zorgen.

Na een korte verkenningsronde zag ik dat we niets tekort zouden komen. Net zoals altijd bij hotel ontbijten besloot ik te startten met een snee witbrood met bacon, een worstje en scrambled eggs. Ter compensatie uiteraard met een vers sapje erbij. De keuze was ruim en ik besloot avontuurlijk te zijn en ging voor een wortelsap. Een tip, het is niet vies maar verwacht geen wonderen. Terwijl René op jacht ging voor zijn standaard ontbijt (jus d'orange, croissant, brood en broodje met ham en kaas) kwam de dame met de koffie. Zij had twee kannen dus ik dacht dat is koffie voor mij en thee voor René. Niets was minder waar want de ene kan bevatte inderdaad koffie, de andere echter melk. Gelukkig ging ik voor zwarte koffie want anders had ik er een forse sloot melk in gekregen. Voor Ren;e kwam er even later een kannetje thee. Alles ging schoon op dus was het tijd voor ronde twee. Deze keer allebei een schaaltje met vers fruit en ik deze keer een vers perzik sapje, René nam wederom een jus d'orange en we waren klaar voor de eerste volle dag Lissabon.

Pinoquio

Het terras van Pinoquio

Na de kamer bekeken te hebben en ons even opgefrist te hebben liepen we naar beneden waar we de conciërge om hulp vroegen. We kregen een kaart van hem met het hotel er op aangegeven en de route naar de oude stad waar de restaurantjes zaten. Hij had twee tips waarvan de eerste meteen afviel want dat was een pure vis tent en als René een ding niet eet dan is het vis. We kwamen er voorbij en het was wel heel erg druk, de mensen stonden zelfs in de rij op een tafeltje te wachten en dat na negen uur in de avond.

Na nog een stukje lopen kwamen we in het hart van het restaurant gebied terecht en hier vonden we de tweede tip van de conciërge, Pinoquio. We namen plaats op het terras en onze meer dan vriendelijke ober bracht ons de kaart, de amuse's (waar je in Portugal voor betaald als je er iets van neemt) en twee bier. Dit alles vergezeld van heel vel obrigado's. Tijdens het bestuderen van de, kleine, kaart, werden we gestoord door heel veel prullairia verkopers en enkele zwervers. De zwervers werden meteen weggejaagd, de prullaria verkopers helaas niet.

De keuze voor het eten viel op eend en kabeljauw. De eend was een soort paella variant, niet slecht maar zeker niet bijzonder, De kabeljauw werd met aardappeltjes en ondefinieerbare groenten geserveerd. Het was een mooi groot stuk maar wederom, net als de eend, niet slecht maar zeker niet bijzonder. Na het eten deden we nog een kort wandelingetje voor de spijsvertering maar daarna pakten we een taxi €4, met fooi €5, terug naar het hotel. Hier werd via de lobby uitgezocht hoe de wifi werkte en doken we de bar in om een  biertje en een nootje weg te werken terwijl het blog en de diverse sociale netwerken bij gewerkt werden.

Tiara Atlantic Lissabon

Tiara Atlantic

We verlieten het vliegveld en begaven ons naar de taxi standplaats. Nette lijnen die hier niet door een taxi hulpje bewaakt en bediend werden maar door een politie agent. Deze manoeuvreerde ons al snel in een oude Mercedes (de standaard taxi in Lissabon) en de chauffeur reed meteen weg. Ik gaf hem het adres van het hotel (nu ja het papier waar het adres op stond) en na wat verwarring stond tenslotte toch netjes de meter aan. In een vlot tempo (130 km per uur) werd de snelweg naar onze stadswijk genomen en de wijk ingereden. 20 minuten later werden we voor de deur van ons hotel afgezet voor een bedrag van €15. René gaf onzer chauffeur een prima tip voor de geboden service en we stapten uit.

Nu ja uitstappen, het Tiara is een vijf sterren hotel en dat betekent dat er autodeuren voor je opengemaakt worden, je bagage op karren geladen wordt en je naar binnen begeleid wordt. Bij de receptie ging het inchecken probleemloos en werden we naar onze kamer begeleid. Niks mis mee zoals dat in Nederlandse termen heet. Mooie badkamer met toilet artikelen van het eigen merk van het Tiara, twee bedden en een bureau. Grote ramen en uiteraard een airco. Hier hebben we een prima basis voor de komende dagen. En oh ja, het ontbijt is tussen zeven en half elf ook dat gaat prima lukken!

Lissabon

Na een relaxte vlucht van drie uur (en virtueel twee uur want Portugal loopt een uurtje achter) landden we onder luid geklap, ik haat charter vluchten, op het vliegveld van Lissabon. Ik had mij onderweg prima vermaakt met mijn Nook en het laatste Honor Harrington boek dus de tijd was voorbij gevlogen.

Na een flink stuk taxi'en konde wij eindelijk uitstappen. Hier bleek dat Faro geen al te modern vliegveld was want er werd een trap tegen het vliegtuig aangereden waarop we het vliegtuig konden verlaten. Vervolgens gingen we met de bus naar de terminal.

Het was een kleine terminal maar het was even twijfelen over de juiste bagageband. Zowel band vijf als band 8 hadden een vlucht uit Amsterdam staan maar vijf was onze band. Het enige nadeel, acht begon bagae uit te spugen en vijf stond compleet stil. Terwijl wij wachtten tot vijf aan de slag ging kwam er een karretje naast ons staan dat koffie, water, bier, fris en fruit(sapjes) verkocht. Een bestelling van een cola light en een water later zaten wij het vochtverlies aan te vullen. De prijzen beloven nog wat want het water was 1.45 en de cola 2.30. Bier was trouwens met 2.15 goedkoper dan fris dat gaat nog wat beloven. Even later ging ook band vijf lopen en kon ik mijn tas er af plukken. Het was tijd om naar de stad te gaan.

Amsterdam - Schiphol - Lissabon

Het was dan zo ver, deze zondag was het vertrek naar Lissabon. Aangezien onze vlucht om tien over zes ging had ik alle tijd om op te staan en mijn tas en rugzak in te pakken.

Tegen vier uur werd ik opgepikt door mijn reisgenoot, zijn vrouw en zijn dochter, zodat wij voor vertrek nog een hapje op Schiphol konden eten. Ik gooide mijn tas en rugzak in de kofferbak en stapte in voor het korte ritje naar Schiphol Het ritje was inderdaad kort maar het was druk op Schiphol, erg druk. Wij hadden niet online ingechekt en moesten daarom in de lange rij staan wachten. Daarna konden wij aansluiten in de rij voor de controle (deze keer konden de schoenen aanblijven en liepen we richting gate. We hadden niet ontzettend veel tijd meer dus werd er geen uitgebreide maaltijd gegeten maar kozen we voor een vers kiwi jus d'orange sapje de man en voor mij een broodje met zalm.

Vervolgens door naar de gate waar we na een korte wachttijd (het voordeel van laat komen is dat je weinig tijd met wachten op Schiphol doorbrengt) het vliegtuig in konden, Met wat uitruilen met een paar dames naast ons hadden we toch twee stoeltjes naast elkaar. René was de sigaar want naast hem zat iemand die al genoeg ingenomen had en daar onderweg flink mee doorging. Maar ja dat was te overleven want de vakantie was begonnen!

Orandaya

Onze gastvrouw

Een tijd geleden hadden Dennis en ik een Groupon aangeschaft voor Japans restaurant Orandaya. De aanbieding was ronduit goed te noemen, een zes gangen menu voor twee personen voor €49 i.p.v. €100. We twijfelden of we het zouden doen want voor die prijs kon het toch niet echt goed zijn. Wie niet waagt wie niet wint en we schaften dan ook de Groupon aan. Op de laatste dag voor mijn vakantie naar Lissabon besloten we de Groupon te verzilveren en vertrokken we naar de Scheldestraat.

Het kostte wat moeite om de auto kwijt te raken maar om half acht betraden we, het niet al te grote, restaurant. Meer dan de helft van de gasten was Aziatisch en dat is meestal een goed teken. Al gauw zaten we en kwam onze, gelukkig perfect Nederlands sprekende, gastvrouw ons vragen wat we te drinken wensten. Dennis verzocht om Spa rood maar werd tot zijn vreugde voorzien van een fles San Pellegrino, ik dronk een watertje mee maar  ging daarnaast aan het Japanse bier, in dit geval aan de Sapporro.

In rap tempo arriveerden vervolgens de amuse's en de voorgerechten waarbij onze gastvrouw terzijde werd gestaan door een Japanse die gelukkig wat Engels sprak. We kregen een set van drie amuse's bestaande uit soya boontjes, komkommer in zuur en aardappel, wortel en rundvlees. Niets op aan te merken zoals dat zo mooi heet. Ook het voorgerecht. een mooie (rauwe) tonijn salade was heel erg lekker, maar de volgende gang was de topper van de avond een schaal met werkelijk uitstekende sushi en sashimi.

De schaal met sushi en sashimi

Daarna nam het tempo waarin de gerechten geserveerd werden wat af want we begonnen nu aan de warme gerechten. Als eerst kwam er een yakitori saté aanzetten die, alhoewel niet zo goed als de sushi, wederom prima was. Vervolgens een gang van tempura, bestaande uit een gamba en diverse stuks groenten. Daarna arriveerde het hoofdgerecht (alhoewel je niet van een echt hoofdgerecht kan spreken bij een maaltijd van zes gangen). Dit was een schaal met teppan yaki bereide rundvlees die nog lag te sudderen en te stomen op de schaal waarin zij gebracht werd.

Hierna wilde Dennis als extraatje nog wat sushi bestellen want, zoals al vermeld, die was zo verschrikkelijk goed. Helaas bleek de sushi rijst op te zijn en konden we alleen nog wat extra sashimi bestellen. Die optie lieten we aan ons voorbij gaan en we kregen dan ook als laatste gang het dessert. Nu zijn Aziatische restaurants niet zo'n ster in nagerechten dus ik was benieuwd wat er ging komen. Dat bleek een bolletje ijs van zwarte sesam te zijn. Zeker niet slecht maar het minst bijzondere van de hele avond. Toen we na de espresso en de groene thee wilden vertrekken en om de rekening vroegen bleek die toch wel uit €25 te bestaan, maar ja het eten was al betaald dus alleen de drank kwam er nog bij. Wat mij betreft is Orandaya een absolute aanraden en ook zonder Groupon ga ik hier zeker terugkomen en ik kan iedere liefhebber van Japans eten deze zaal dan ook aanbevelen.

Molly Malones

Olly de Quartz playing in Molly Malones

Afgelopen vrijdag was het uiteraard weer vrijdagavond stapavond, niet iets waar ik normaliter vaak over blog. Deze keer was er echter weer wat te vertellen vandaar hier weer een episode in het feuilleton stapavond.

Zoals (bijna) altijd was de start in het elfde gebod en wat lang niet gebeurde er was een grote groep bekenden aanwezig waardoor het vrij lang duurde voordat de tweede halteplaats, de roode baron, opgezocht werd. In tegenstelling tot het elfde gebod was het hier echter erg rustig en braken wij vroeger dan normaal onze tenten op. We besloten om weer eens een bezoekje aan Molly Malones te brengen, een plek waar we niet al te vaak meer komen. Bij binnenkomst bleek er een trio met de naam, Olly de Quartz op te treden. Een cover band die met name blues en rock speelde. Het tafeltje voor het podium was nog vrij en we gingen dus recht voor de band zitten. We liepen (zaten) al gauw lekker mee te brullen met de bekende nummers en de gitarist kwam op een gegeven moment even gezellig op onze tafel staan om daar een riff weg te geven. Toen de band pauzeerde bleven we dan ook wachten op de tweede set en wederom was het prettig luisteren. Na afloop gingen we als vanouds naar het eindstation van de avond, de Mekhong river.

Deze avond bewees echter wel dat we Molly best wat vaker op de route kunnen zetren want zowel dit bezoek als het vorige was het erg gezellig in deze Ierse pub.

Terugblik België 2007

Alweer de derde terugblik naar 2007. Waar de vorige twee zich afspeelden in de Angelsaksische oorden Dublin en Schotland gaat de trip deze maal naar het land der Belgen en wel het Nederlandstalige deel, Vlaanderen.

De PV had wederom een weekend in het buitenland georganiseerd en de trip zou ons deze keer naar Antwerpen en Brugge leiden. De reis verliep deze keer niet met het normale gezelschap daar een stel van onze vaste groep een vriendin in Antwerpen had. Zij zouden op eigen gelegenheid naar Antwerpen afreizen en zich daar later bij ons aansluiten. De volgende dag zouden zij, wederom met eigen vervoer naar Brugge rijden om daar dan gezamenlijk de dag door te brengen. Zoals elk PV weekend was dit ook wederom een zeer geslaagd weekend. Trek dan ook een dikke trui aan om je te beschermen tegen de koude van een weekend in november 2007 in België als je onze belevenissen daar volgt.

Later aan 't water

Voor de tweede keer in korte tijd was ik met een vriendin uit eten en net als de vorige keer had zij het restaurant uitgezocht. Aangezien ze nog een Groupon had liggen voor Later aan 't water in Badhoevedorp werd dat dan ook onze bestemming. We hadden om half acht gereserveerd en aangezien het om de hoek lag vertrokken we om kwart over zeven richting restaurant.

Bij binnenkomst bleek het een grote en gezellige bistro te zijn waar we erg vriendelijk door het personeel ontvangen werden. Al gauw zaten we aan een tafeltje met water en een verse jus d'orange. Onze Groupon was goed voor een ladysteak (200 gram) met frites, gebakken aardappeltjes en salade en dat voor een prijs van €9,50 (normale prijs €21) per persoon, voorwaar geen geld. Uiteraard checkte ik netjes in via Foursquare en Facebook en kreeg al snel een reactie van mijn zusje met de mededeling dat zij daar de volgende dag ging eten (ook zij had een Groupon gekocht). Op het eten was niets aan te merken, een heerlijke steak van de houtskool gril, frites met eigengemaakte mayonaise, sausjes, aardappeltjes en een heerlijke salade. Ook de bediening was goede en vriendelijk en dat betekent dat we hier ook nog een keertje zonder Groupon gaan terugkomen. Helaas was er toch een minpuntje aan de avond en dat was toen we de bistro verlieten. Het was voor de zoveelste keer de afgelopen dagen gaan regenen en wederom geen klein buitje maar een zondvloed, en de auto stond niet voor de deur. Maar afgezien daarvan was het een fantastische avond!

De kleine beurt

Mijn Toyota Prius mocht weg voor een onderhoudsbeurt en dus keek ik waar de dichtstbijzijnde Toyota garage zich bevond. Welnu dat bleek op tien minuten van mijn werk te zijn en na een telefoontje kon ik een afspraak maken. Eerst een kleine teleurstelling (er bleek geen landelijke registratie te zijn, gegevens waren alleen bij de dealer bekend, gelukkig bleek dit deze garage te zijn.

Daarna waren er echter alleen maar prettige verrassingen. Waar ik bij mijn vorige auto, de Skoda  Octavia gewend was mijn auto om 9 uur 's ochtends af te geven en om 5 uur 's middags weer op te halen kon ik hier een afspraak voor een tijdstip maken. (Toyota is niet voor niets de uitvinder van Lean en Just in Time bleek hier maar weer eens.) Daarnaast werd mij de keuze geboden om een vervangende auto te krijgen of voor het uur dat de beurt duurde daar ter plekke te verblijven. De garage bleek een van de basis behoeften te vervullen die ook Hooters bood er was namelijk wifi.

Bij binnenkomst werd om mijn naam gevraagd en niet om mijn kenteken, ook een van de kleine dingen die goede service betekent. Ik settelde mij dan ook aan de grote tafel met mijn laptop en nam een kop koffie en ging aan de slag. Nog geen uur naar binnenkomst kwam iemand naar mij toelopen en kreeg ik mijn autosleutels weer terug. Met een welgemeend bedankt en tot ziens stapte ik dan ook mijn auto in waar zelfs de vooruit schoon gemaakt bleek te zijn. Een prima ervaring moet ik zeggen en ik ben nu dan ook al fan van de service van Toyota..

Yamas

De Filoxenia schotel

Alsof het niets was, was er alweer een jaar verstreken en dat betekende dat het tijd was om met een oude inhuur kracht af te spreken. In de paar jaar dat hij bij ons gewerkt had hebben we gezamenlijk diverse leuke projecten gedraaid en samen met twee andere collega's had ik met hem afgesproken dat we elk jaar een reünie etentje zouden houden.

Ik nam dan ook contact met hem op en al snel was de afspraak gemaakt. De restaurant keuze stond van te voren al vast want de andere drie deelnemers zijn 100% carnivoor en dan is de Griekse keuken al snel een winnaar. Voeg dat samen met het gezellige Yamas waar je een vriendelijke bediening combineert met heerlijk voedsel voor een vriendenprijsje en je begrijpt dat we hier elk jaar terugkomen. Het enige dat niet wilde meewerken was het weer, de jaarlijkse afspraak stond expres in juli zodat we op het terras konden eten maar dat maakten de weer goden onmogelijk. Dan maar binnen waar we een tafeltje namen en en brood met tzatziki als amuse kregen bij one Griekse mythos biertjes. De verhalen van het afgelopen jaar, zowel werk als privé, werden alleen onderbroken om de schotels met vlees weg te werken die halverwege arriveerden. Daarna werd er weer verder gepraat onder het genot van koffie en espresso totdat we na 9 uur besloten om op te breken. Het was, net zoals elk jaar, weer erg leuk en de 2013 editie gaat er zeker weer komen.

Amalia Rodrigues

Ik had het er al over dat een van de etentjes die ik in Lissabon zou doen in een restaurant zou zijn waar er ook fado gezongen zou worden.Nu ben ik niet zo ontzettend bekend met de fado maar ik weet wel dat een van de belangrijkste zangeressen in het genre Amalia Rodrigues is.

Mijn eerste kennismaking met een van haar nummers was halverwege de jaren zeventig toen Johnny Rodrigues haar bekendste nummer, una casa Portuguesa, coverde en in de Nederlands hitparade zong. Jaren later hoorde ik het origineel voor de eerste keer en kon dat een stuk meer waarderen dan de cover die er van gemaakt was. Ik werd geen fan van Amalia maar vond haar wel een grootse zangeres. Nu ik echter zelf maar Portugal ga voelde ik me bijna verplicht om een cd van haar te downloaden. Het werd (uiteraard) een greatest hits album en alhoewel fado waarschijnlijk niet tot mijn favoriete muziek soorten gaat behoren kon ik het album wel waarderen. Ik ga dan ook nog wel een aantal keren luisteren, zowel via spotify als via de gedownloade cd, voordat ik afreis naar Lissabon zodat ik goed op de hoogte ben als we naar het fado restaurant gaan.

Lissabon

Castelo de Sao Jorge

Het is minder dan een week voor ons vertrek naar Portugal en ik heb er nu al heel veel zin in. Deze vakantie zijn er door mij geen uitgebreide plannen gemaakt van things to do, places to go, things to buy en food to eat maar er zijn toch wel een aantal dingen die op het lijstje terecht zijn gekomen. In willekeurige volgorde zijn dat

1. Een rit met de historische tram 28 door de stad
2. Het kopen van een koelkastmagneet
3. Een bezoek aan het kasteel van Sint Joris.
4. De wijken Belem, Bairro Alto, Alfama en Baixa 
5. Een diner in een fado restaurant
6. De brug over de rivier de Taag
7. De lift die de bovenstad met de benedenstad verbind
8. Een boottocht over de Taag
9. Het Jezus beeld
10. Een avond in een tapas bar
11. Winkelen in Armazens do Chiado

Hier zal dan nog de lijst bijkomen die mijn reisgenoot aan het opstellen is (hij heeft een andere reisgids dank ik). Kortom meer dan genoeg te doen om ons verblijf in Lissabon aangenaam door te komen. Nu alleen nog de verkorte cursus Portugees voor beginners en ik ben er helemaal klaar voor.

Haarlemse Honkbal Week

Zaterdag zou ik met Dennis naar de Haarlemse honkbal weej gaan. Het plan was duidelijk om 14:00 de wedstrijd USA - Japan dan ergens een hapje gaan eten en eindigen met de wedstrijd van Nederland tegen Puerto Rico om 19:00. Maar je kunt nog zoveel plannen maken als de weer goden niet meewerken dan kun je je plannen wel weggooien. Het was zaterdag namelijk, net zoals de laatste dagen, hondenweer.  Dennis en ik hielden nauw contact via Whatsapp en hielden de site van de Haarlemse honkbal week druk in de gaten wat er zou gaan gebeuren. Daar werd gemeld dat de eerste wedstrijd naar drie uur verplaatst zou worden en tegen twee uur hield het inderdaad op met regenen. Wij vertrokken dus om half drie naar Haarlem en arriveerden voor drie uur in het stadion. Aldaar aangekomen bleek dat het weer steeds beter werd maar dat de aanvang van de wedstrijd verschoven was naar half vijf omdat het veld nog speel gereed gemaakt moest worden. 

We besloten dan ook maar een plek op te zoeken en dat was best wel lastig het was uiteraard stukken kleiner dan bij de major league wedstrijden die we normaliter bezochten en de fans hadden de tribunes al aardig in bezit genomen. we vonden tenslotte een mooi plekje pal achter de home plate en zetelden ons daar neder om te wachten op de eerste wedstrijd. USA tegen Japan was aardig om te zien maar het eerste hoogtepunt was een duif die geraakt werd door een bal en erg duizelig op het veld landde. Dit deed de speaker de kreet uitslaan of er een duivenmelker in de zaal was waarop wij een grijns niet konden onderdrukken. De wedstrijd was leuk om te zien en eindigde in een 4-1 overwinning voor de Amerikanen. Uiteraard was er geen tijd meer over om tussen de twee wedstrijden in het stadion te verlaten en ergens wat et gaan eten dus we hadden ons al neergelegd bij friet met een hamburger. Gelukkig wist Dennis ergens prima broodjes te scoren en zo genoten wij van heerlijke harde bruine bollen met ossenworst, filet, kaas en tonijnsalade. Minder dan een restaurant meer vele malen beter dan de vette kledder die overal verkrijgbaar was.


De avondwedstrijd begon om kwart voor acht, erg netjes met de vertraging die er opgelopen was. Het was een spannende wedstrijd die Nederland helaas met 4-2 verloor. Rond elf uur verlieten we het stadion na een prima middag en avond. Dit smaakt zeker naar meer en bij een volgende toernooi gaan we ons best doen om wederom aanwezig te zijn.

Demo

Vorig jaar was er afgesproken dat ik in 2012 geen demo's meer zou geven maar dat dit weer bij de afdeling sales belegd zou worden waar het thuishoort. Alhoewel ik het jammer vond (ik vind het erg leuk om te doen) kon ik dit best wel begrijpen en legde mij er dan ook bij neer.

Gisteren kwam echter de manager commercie bij mij langs met de mededeling dat er de volgende dag een demo was voor een klant. In een van mijn vorige rollen had ik intensief met deze klant samengewerkt en dat was iedereen erg goed bevallen. Kennelijk zo goed dat de klant gevraagd had of ik deze demo had kunnen verzorgen. Meestal wijken interne afspraken voor klant wensen en zo ook deze keer. De volgende dag kwam ik netjes opgedoft in pak op het werk en kon ik, voor het eerst in lange tijd, weer eens een demo geven. Na afloop was iedereen tevreden, de klant met wat ze gezien hadden, ons hoofd commercie met de reacties van de klant en ik omdat ik voor het eerst in lange tijd weer eens een demo had gegeven. Wat mij betreft doe we dit ieder kwartaal!

Tour de france

Berichtte ik enige tijd geleden al over hoe weinig ik naar het EK voetbal had gekeken, nu lijkt de algehele sport malaise ingeslagen te zijn. Van Wimbledon heb ik werkelijk geen minuut gezien (nu is tennis toch al niet mijn favoriete sport) en de op dit moment bezig zijnde tour de france lijkt tussen Wimbledon en het EK in te hangen.

Donderdag was de koninginnenrit van de tour de france en tot op dat moment had ik, net als wimbledon, geen seconde van de dappere fietsers gezien. Ik was redelijk vroeg thuis en besloot dus naar de uitzending van de NOS te kijken. Ik zette netjes de tv aan voor de samenvattig maar het kon me niet boeien ondanks het feit dat de commentatoren en uiteraard de wielrenners hun uiterste best deden. Ik heb de tv niet uitgezet maar ging vrolijk andere dingen doen. Mijn conclusie is dan ook dat dit de eerste en laatste minuten van de tour de france waren die ik gezien heb. Het zal mij dan ook benieuwen of de algehele sport malaise zich voort zal zetten naar de Olympische spelen of dat ik daar wat meer van ga zien.

Thai from sky

Zondagavond ging ik met een vriendin uit eten die ik al meer dan een half jaar niet gezien had. We zouden Thais gaan eten (jawel het was een behoorlijk Thais weekend geworden na het grand Thai festival en het bezoek aan Chao Phraya op zaterdag). We zouden bij Souvarnaphum gaan eten maar toen we elkaar 's middags op de chat spraken werd dat veranderd in haar momenteel favoriete Thai, Thai from sky in Amstelveen.

Ik pikte haar om half zeven op en nog geen kwartier later stonden we voor de deur bij Thai from sky. Het is een groot restaurant met ruim honderd zitplaatsen maar het was er akelig stil. Gelukkig was de oorzaak niet de kwaliteit van het eten want dat was prima. Ik liet mijn vriendin alles bestellen, dit is kennelijk een trend als ik met vrouwen bij Thaise restaurants eet. Dat betekende dat we als voorgerecht met de schotel met diverse Thaise hapjes begonnen. In dit geval de kipsaté, een vegetarische loempia, een loempia met kip en een viskoekje. Alles was even prima, niets op aan te merken zoals dat heet. De hoofdgerechten werden de kip met cashewnoten en de Massaman Nua, een milde curry met aardappelen en koe. Normaliter eet ik zelf wat pittiger maar beide gerechten waren erg lekker. De avond was erg gezellig en we besloten dan ook niet meer zo lang te wachten om een volgende afspraak te maken. De daad bij het woord voegend maakten we dan ook ter plekke een vervolg afspraak en wel binnen de twee weken, net voordat ik met vakantie naar Lissabon vertrek.

Chao Phraya

Na het verlaten van het beursplein was onze eerste halte het elfde gebod. Het was een prachtige dag en we zetten ons dan ook neder op het terras om onder het genot van een koel biertje, kriek voor haar, Leffe voor mij, gezellig bij te praten. Daarna was het tijd om te gaan eten en de keus was erg simpel. Samen met haar is het bijna altijd Thais en gezien het mooie weer wilden we uiteraard buiten eten. Dan kom je dus automatisch bij Chao Phraya op de nieuwmarkt terecht, aangezien dit het enige Thaise restaurant met terras is.

Na een korte wandeling wisten we het laatste vrije tafeltje buiten te scoren (we waren overduidelijk niet de enigen die van het mooie weer wilden profiteren) en al gauw zat zij in de kaart te neuzen om voor ons te bestellen. De keus viel op kip met cashewnoten, garnalen met Thaise basilicum en inktvis met rode pepers en kousenband. Toen werd het een tijdje erg stil want er genoten van de prima maaltijd. Na afloop kwamen we echter in gesprek met onze buurtjes twee dames uit Hongkong. Aangezien mijn vriendin daar al geweest is en het op mijn lijstje van vakantie bestemmingen staat werden er druk tips uitgewisseld over Hongkong en Amsterdam.

We namen noch koffie, noch een dessert bij Chao Phraya daar een stukje verder op de nieuwmarkt Tofani gevestigd is.Tofani is een echte originele Italiaanse ijssalon waar al het ijs zelfgemaakt is. Normaliter ben ik absoluut niet van de toetjes maar mijn vriendin bleef aandringen dus ik gaf toe en vroeg ook om een ijsje. Terwijl ik, wederom het laatste, tafeltje buiten annexeerde ging zij binnen ijs halen. Ik had gezegd surprise me en dat gebeurde ook. Het eerste bolletje was citroen maar het tweede bleek gember ijs te zijn. Het gember ijs was aardig maar ik vond de citroen toch lekkerder. De eerste spatten van de verwachte regenbui begonnen op dat moment los te komen en we besloten dus huiswaarts te keren na een heerlijke middag en avond met een prachtig weertje.

Thailand grand festival

Zaterdag had ik met een goede vriendin afgesproken om de stad in te gaan, een terrasje te gaan pakken en een hapje te gaan eten. Normaliter spreken wij dan af bij de het elfde gebod, deze keer was de afspraak echter op het beursplein.

Dit weekend was daar namelijk het Thailand grand festival, georganiseerd door het Thais verkeersbureau en de Thaise ambassade in Den Haag. Aangezien zij een grote fan van Azië is en degene die ervoor gezorgd heeft dat ik mijn eerste vakantie daar vierde was het niet meer dan logisch dat wij hier zouden beginnen.

Zij deed haar reputatie eer aan en was dus niet op tijd. Dat gaf mij de tijd om alvast even rond te kijken op het festival. Dat bestond uit een groot podium waar zang en dans uit Thailand vertoond werd en twee lange rijen van stalletjes daarnaast. Naast de stand van het verkeersbureau om toeristen te lokken en uiteraard een stand met Boeddhistische monniken bestonden de kraampjes alleen maar uit eet kraampjes, de Thai weten duidelijk wat belangrijk is. Toen mijn vriendin arriveerde genoten we van de muziek en dans, maakten samen ook een rondje waarbij zij uiteraard wat speciale thee kocht en verlieten na het nuttigen van een drankje dan ook weer het beursplein.

The Amazing Spider-Man

Als tweede (en tevens laatste) onderdeel van de boys night out stond een bezoekje aan The Amazing Spider-Man gepland. Met het huidige succes van de superhelden films is ook de Spider-Man serie opnieuw opgestart met nieuwe acteurs. Zoals gewoonlijk gingen wij naar onze nieuwe huisbioscoop Pathé de munt, en evenals de vorige maal konden wij onze auto op de beroemde steenworp afstand neerzetten.

Binnen scoorden wij allemaal wat te drinken en de mannen nog een ijsje voor de lekkere trek voor we ons naar de nok van de bioscoop begaven. Zaal 11 bleek namelijk ten eerste op de derde verdieping te liggen en daarna moesten we zelfs nog een trap op om de zaal te bereiken. Simon had de plekken gereserveerd en hij had prima werk geleverd want we zaten op de rij tussen de twee helften in en konden dus heerlijk onze benen strekken. Over de film kan ik kort zijn, hij was zeker niet slecht maar als superhelden niet helemaal jouw ding zijn dan hoef je er niet heen te gaan, ga in dat geval naar The Avengers toe. Wij verlieten in ieder geval ruim na twaalven de bioscoop met een tevreden gevoel. Op naar de volgende film en diner combo.

Maydanoz

Vrijdag was het weer zo ver, er was een boys night out gepland. Waar dat vroeger alleen om een goede maaltijd ging is dat enige tijd geleden in een nog steeds goede, maar kortere maaltijd en een superhelden film veranderd.

Voor het eten had Dennis Maydanoz, een Turks restaurant in de pijp uitgezocht. Johannes van Dam had het ooit een 9 gegeven en dat vonden wij de moeite van een bezoek waard. Parkeren lukte voor de deur, wat altijd een goed begin en we zagen de moeder van Dennis nog op het terras van haar stamkroeg zitten maar hadden geen tijd om aan te schuiven.

na uitgebreid bestuderen van de kaart (vooral de warme en koude voorgerechten, en het plan om er van beide een te nemen) lieten we ons bij het bestellen toch overhalen om het gemixte voorgerecht van drie maal warm en vijf maal koud te nemen. Daarnaast begonnen we uiteraard met een Turks biertje, het welbekende Enfes. Na enige tijd bracht onze serveerster ons de schaaltjes en bordjes met de voorgerechten en brave jongens als wij zijn lieten we helemaal niets achter. Er werd zelfs een extra mandje brood aangerukt om de schaaltjes goed leeg te schrapen. Daarna arriveerden de hoofdgerechten en ik had werkelijk niets te klagen over mijn schotel van gekruid lamsgehakt gerold in lawashbrood en met een yoghurt met tomatensaus. Kennelijk waren de anderen net zo tevrenden als ik want wederom ging alles schoon op. Na cappuccino, espresso, calvados en amaretto was het tijd om om de rekening te vragen en de trip naar de bioscoop in te zetten.

Co-maker

We hadden de afgelopen periode wederom een viertal studenten binnen gehad voor een co-maker. Dit is een stage opdracht die twintig weken duurt en waarin zij als een projectgroep een product moeten opleveren na die periode. Weliswaar hadden zij op een andere afdeling gewerkt maat omdat zij met Agile (Scrumm om precies te zijn) als project methodiek werkten had ik er zijdelings toch mee te maken gehad.

Ik had de groep geholpen met ten eerste een uitleg van de scrumm methodiek en ze daarna begeleid in het toepassen van de methodiek in hun project. Dat betekende dat ik in de opstart fase flink betrokken was geweest bij de groep maar toen alles begon te lopen had ik niet veel meer met ze te maken. Ik was dan ook erg verbaasd om er achter te komen dat die twintig weken alweer voorbij gevlogen waren. De reden dat ik er achter kwam was dat ik een uitnodiging kreeg voor de afscheidsborrel in onze vaste stek Grand café de havenkom. Om vijf uur begaf ik me dan ook naar het café waar het merendeel van de aanwezigen al buiten in het zonnetje zat. Onder het genot van een Hoegaarden van de tap was het een gezellig afscheid van de groep. Ze waren tevreden over de tijd die ze bij ons doorgebracht hadden maar nog tevredener over de 7½ die hun co-maker had opgeleverd. Het was wederom een leuke periode en ik ben benieuwd of ik de komende tijd met nog meer studenten groepen in aanraking kom.

Euromaster

Er zijn mensen die mij wel eens traag met bepaalde zaken noemen, soms ben ik het daar mee eens en soms ben ik het daar helemaal mee oneens. Deze keer heb ik echter, denk ik, een van mijn eigen records gebroken.

Net zoals op, bijna, elke leaseauto zit ook op mijn leaseauto een winter banden contract. Erg handig bij sneeuw en winters weer. Nu gaan die banden er ergens in oktober, november op om er weer in april af te gaan. Nu bedacht ik mij de afgelopen week opeens dat ik vergeten was mijn winter banden weer voor zomer banden om te ruilen. Na een belletje met het lokale euromaster filiaal was de afspraak uiteraard direct gemaakt maar zelfs voor mijn doen is dit wel heel erg traag. Betreschap voor de wissel naar de winter banden zullen we dan maar zeggen.

Igoogle

Als ik mijn pc opstart is een van de eerste dingen die geladen wordt mijn favoriete internetbrowser Chrome van Google. De pagina die dan meteen opgestart wordt is mijn persoonlijke iGoogle pagina met daarin de gadgets die ik veel gebruik (Gmail, Agenda en dergelijke), RSS feeds naar de blogs die ik volg en mijn lijst met bookmarks.

Toen ik de browser vandaag opstarte zag ik bovenaan in beeld een boodschap staab. Wat blijkt Google gaat ook met iGoogle stoppen. De zoekmachine gigant is zijn aanbod aan het stroomlijnen en iGoogle is een van de slachtoffers. Dat betekent dat ik naar iets anders moet gaan uitzien om een persoonlijke startpagina te houden die werkt op elke computer waar ik op aanlog zonder dat ik daar iets voor hoef in te stellen. Gelukkig heb ik daar wel even de tijd voor want Google doet zijn aankondigen altijd zeer tijdig. iGoogle gaat namelijk stoppen op 1 november 2013 en dat betekent dat ik nog bijna zestien maanden de tijd heb om een opvolger te vinden.

Wat & Hoe Lissabon

Het lijkt wel of Lissabon de vakantie hotspot van de afgelopen jaren is geweest. Een goede collega van mij, met wie ik onder andere uitstapjes naar Frankrijk, Duitsland en België heb gemaakt was er afgelopen mei. Een van mijn teamleden was er twee jaar geleden met zijn gezin en van hem kreeg ik de wat en hoe gids voor Lissabon te leen voor mijn eigen vakantie. Een voor mij onbekende serie reisgidsen, normaliter heb ik iets uit de 100% serie of een van de capitool reisgidsen.

Inmiddels heb ik de eerste stukjes in de gids gelezen en die bewijzen drie dingen. Ten eerste dat dit een prima gids is die in de rugzak mee gaat op de vakantie en ten tweede laat de gids zien dat Lissabon een erg goede keuze voor onze vakantie is. Het laatste bewijs dat de eerste lees ronde opleverde was het feit dat ons hotel goed gelegen is. We zitten in een van de oude wijken van de stad en wel bovenaan. Waarom is dit laatste belangrijk, welnu Lissabon is een van de vele steden (bezoek ze allemaal) die op (zeven) heuvels gebouwd is. De tip is dan ook als je de stad gaat verkennen om van boven naar beneden te lopen en dat gaat ons dus lukken door de ligging van ons hotel.

Wat verder goed naar voren komt is dat er vier belangrijke wijken met bezienswaardigheden, restaurants, cafés en winkels zijn in Lissabon. Met ons verblijf van zes dagen komt dat perfect uit, een dag per wijk en een dag om wat overige activiteiten te ontplooien, zoals het Christusbeeld,  het Vasco de Gama winkelcentrum en de moderne stadswijk waar dit winkelcentrum in ligt. Nog minder dan drie weken en Lissabon here we come!

Flashback Schotland 2007

Vier van de vijf vaste deelnemers aan de whisky proeverijen van café L&B hadden besloten om een pelgrimage te maken naar het beloofde whisky land, Schotland. In april 2007 was het dan zover en zouden wij een week naar Schotland vertrekken om zowel het land als de diverse whisky stokerijen te bezoeken.

De route was van te voren vastgesteld, op de kaart stonden in ieder geval bezoeken aan Oban, Dufftown en Edinburgh, de overige plaatsen onderweg zouden we wel zien. Iedereen had er ontzetten veel zin in en ook de vijfde proever wenste ons heel veel plezier op deze vloeibare vakantie. Het vertrek was op 12 april en op 18 april zouden wij weer voet op Nederlands bodem zetten. Daal dus af naar april 2007 in het blog om de avonturen van vier whisky proevers in het beloofde land mee te maken. Veel plezier met het lezen van deze verhalen uit een unieke vakantie.